Sprawa T-56/06: Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2006 r. - Francja przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.96.21

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 kwietnia 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2006 r. - Francja przeciwko Komisji

(Sprawa T-56/06)

(2006/C 96/38)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2006 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska (Paryż, Francja) (przedstawiciele: G. de Bergues, S. Ramet, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– w pierwszej kolejności, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości;

– ewentualnie, stwierdzenie nieważności art. 5 tej decyzji;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Decyzją z dnia 30 czerwca 1997 r., przyjętą na wniosek Komisji oraz zgodnie z procedurą przewidzianą w dyrektywie 92/81/EWG⁽¹⁾, Rada upoważniła Państwa Członkowskie do zastosowania lub do dalszego stosowania istniejących obniżonych stawek podatku akcyzowego lub zwolnień od tego podatku w odniesieniu do niektórych olejów mineralnych używanych do celów szczególnych. Czterema następującymi po sobie decyzjami Rada przedłużała to upoważnienie, przy czym ostatni okres upoważnienia upływa w dniu 31 grudnia 2006 r. Francja upoważniona jest do stosowania obniżonych stawek lub zwolnień w odniesieniu do ciężkiego oleju napędowego wykorzystywanego jako paliwo do produkcji tlenku glinu w regionie Gardanne.

Pismem z dnia 30 października 2001 r. Komisja powiadomiła Francję o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 WE, dotyczącego zwolnienia od podatku akcyzowego olejów mineralnych wykorzystywanych jako paliwo do produkcji tlenku glinu w regionie Gardanne⁽²⁾. Po przeprowadzeniu tego postępowania Komisja wydała w dniu 7 grudnia 2005 r. sporną decyzję⁽³⁾, w której uznała zwolnienia od podatku akcyzowego olejów mineralnych wykorzystywanych jako paliwo do produkcji tlenku glinu w regionie Gardanne, w regionie Shannon i na Sardynii, stosowane odpowiednio przez Francję, Irlandię i Włochy, za pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE, częściowo niezgodną ze wspólnym rynkiem i w związku z tym nakazała zainteresowanym Państwom Członkowskim przystąpienie do odzyskania tej pomocy.

Niniejszą skargą Francja żąda częściowego stwierdzenia nieważności tej decyzji, w zakresie, w jakim dotyczy ona zwolnienia przyznanego przez Francję w regionie Gardanne.

Na poparcie swojej skargi Francja powołuje kilka zarzutów, spośród których pierwszy opiera się na naruszeniu pojęcia pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE. Francja podnosi, że Komisja naruszyła prawo stwierdzając istnienie pomocy państwa, podczas gdy nie zostały spełnione wszystkie przesłanki uznania danego środka za pomoc, określone w wyroku w sprawie Altmark⁽⁴⁾, w szczególności przesłanka wystąpienia ograniczenia konkurencji lub zakłócenia funkcjonowania rynku wewnętrznego. Francja twierdzi, że Komisja nie powinna jednocześnie, z jednej strony, proponować Radzie przyjęcia na podstawie dyrektywy 92/81/EWG decyzji upoważniającej do zastosowania zwolnienia od podatku akcyzowego, niesprzeciwiając się przedłużeniu tego upoważnienia, a z drugiej strony - twierdzić, że zwolnienie to stanowi pomoc państwa niezgodą ze wspólnym rynkiem.

Drugi zarzut podniesiony przez skarżącą opiera się na braku uzasadnienia, polegającym na tym, że zaskarżona decyzja zawiera sprzeczność w rozumowaniu Komisji dotyczącym stwierdzenia ograniczenia konkurencji.

W trzecim zarzucie, podniesionym ewentualnie, skarżąca zwraca uwagę na to, że wymóg odzyskania pomocy zawarty w art. 5 zaskarżonej decyzji narusza zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, pewności prawa i rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie. Twierdzi ona, że beneficjenci zwolnienia mają prawo korzystać z zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań aż do dnia wydania spornej decyzji, a nie, tak jak utrzymuje Komisja, do dnia ogłoszenia decyzji o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia,. Skarżąca zwraca również uwagę na to, że bezczynność Komisji w okresie czterech lat pomiędzy decyzją o wszczęciu postępowania a decyzją końcową również stanowi naruszenie zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań, pewności prawa i rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie.

______

⁽¹⁾ Dyrektywa Rady z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od olejów mineralnych

⁽²⁾ Opublikowana w Dz.U. C 30 z 2.02.2002

⁽³⁾ Decyzja C (2005) 4436 wersja ostateczna, pomoc państwa nr C 78- 79-80/2001

⁽⁴⁾ Wyrok Trybunału z dnia 24 lipca 2004 r. w sprawie C-280/00 Altmark Trans, Rec. str. I-7747