Sprawa T-559/15: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. - Post Bank Iran/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.27.59

Akt nieoceniany

Wersja od: 25 stycznia 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. - Post Bank Iran/Rada

(Sprawa T-559/15)

Język postępowania: angielski

(2016/C 027/76)

(Dz.U.UE C z dnia 25 stycznia 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Post Bank Iran (Teheran, Iran) (przedstawiciel: adwokat D. Luff)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- zasądzenie od Rady Unii Europejskiej na rzecz skarżącej odszkodowania za szkodę majątkową i zadośćuczynienia za krzywdę, które skarżąca poniosła w związku z bezprawnym objęciem jej środkami ograniczającymi na mocy następujących aktów Rady: i) decyzji Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/ WPZiB ¹ ; ii) rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. ² ; iii) decyzji Rady 2011/783/ WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu ³ ; iv) rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 961/2010 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu ⁴ ; v) rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 ⁵ .

- przyznanie odszkodowania za szkodę majątkową i zadośćuczynienia za krzywdę, które skarżąca poniosła w związku z bezprawnymi aktami Rady, w łącznej kwocie 203 695 040 EUR;

- obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi następujące argumenty.

1. Skarżąca podnosi, że na podstawie art. 340 TFUE każdy, kto poniósł szkodę wyrządzoną działaniami instytucji Unii, może dochodzić od tej instytucji odszkodowania. W orzecznictwie sprecyzowano przesłanki wystąpienia z takim roszczeniem, które Sąd w wyroku z dnia 25 listopada 2014 r. Safa Nicu Sepahan/Rada (T-384/11, EU:T:2014:986) podsumował następująco:

a) bezprawność działania instytucji;

b) rzeczywisty charakter poniesionej szkody;

c) związek przyczynowy pomiędzy zarzucanym działaniem a podnoszoną szkodą.

2. W ocenie skarżącej trzy powyższe przesłanki zostały spełnione w jej sytuacji: Rada dopuściła się "poważnego naruszenia normy prawnej, która przyznaje uprawnienia jednostkom w rozumieniu orzecznictwa", które to naruszenie zostało stwierdzone wyrokiem Sądu z dnia 6 września 2013 r. Post Bank Iran/Rada (T-13/11, EU:T:2013:402); skarżąca poniosła znaczną szkodę i krzywdę; szkoda i krzywda są bezpośrednimi konsekwencjami bezprawnych sankcji, jakimi została objęta.

3. Zdaniem skarżącej, która odsyła w tym względzie do treści skargi, wartość poniesionej przez nią szkody wynosi 1 000 000 EUR, zaś krzywdy, zgodnie z wyliczeniami biegłych rewidentów, 202 695 040 EUR.

¹ Dz.U. L 281, s.81.

² Rozporządzenie Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 423/2007 (Dz.U. L 281, s.1).

³ Dz.U. L 319, s.71.

⁴ Dz.U. L 319, s.11

⁵ Dz.U. L 88, s.1.