Sprawa T-552/15: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. - Bank Refah Kargaran/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.398.59

Akt nieoceniany

Wersja od: 30 listopada 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. - Bank Refah Kargaran/Rada

(Sprawa T-552/15)

Język postępowania: francuski

(2015/C 398/74)

(Dz.U.UE C z dnia 30 listopada 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Bank Refah Kargaran (Teheran, Iran) (przedstawiciel: adwokat J.-M. Thouvenin)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o orzeczenie:

- że przyjmując i utrzymując w mocy środek ograniczający przyjęty przez Radę Unii Europejskiej wobec BRK, którego nieważność została stwierdzona wyrokiem Sądu z dnia 6 września 2013 r. (sprawa T-25/11), Rada Unii Europejskiej spowodowała powstanie odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej;

- że w konsekwencji Unia Europejska ma obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej w ten sposób stronie skarżącej;

- że szkoda materialna wynosi 68 651 318 EUR, do której to kwoty należy dodać odsetki ustawowe, a także każdą inna kwotę, która będzie uzasadniona;

- że krzywda odpowiada kwocie 52 547 415 EUR, do której to kwoty należy dodać odsetki ustawowe, a także każdą inna kwotę, która będzie uzasadniona;

- subsydiarnie, że całość lub część kwot żądanych z tytułu krzywdy powinna być uznana za szkodę materialną i naliczona na tej podstawie; oraz

- że Rada powinna zostać obciążona kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów, z których dwa dotyczą powstania odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej, a trzy dotyczą szkody wynikającej z naruszenia prawa przez Radę Unii Europejskiej.

- Odnośnie do powstania odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej

1. Zarzut pierwszy, dotyczący bezprawności zachowania zarzucanego Radzie (przyjęcie i utrzymanie w mocy zamrożenia środków finansowych strony skarżącej), należycie stwierdzonej wyrokiem z dnia 6 września 2013 r. Bank Refah Kargaran/Rada, T-24/11, Zb.Orz., EU:T:2013:403.

2. Zarzut drugi, dotyczący faktu, że naruszenie prawa, którego dopuściła się Rada, jest wystarczająco istotnym naruszeniem norm prawnych przyznających uprawnienia jednostkom

- Odnośnie do szkody wynikającej z naruszenia prawa przez Radę Unii Europejskiej.

3. Zarzut trzeci, dotyczący zaprzestania działalności przez stronę skarżącą z instytucjami znajdującymi się na terenie Unii Europejskiej z powodu zamrożenia środków finansowych.

4. Zarzut czwarty, dotyczący utraconych korzyści w wyniku zablokowania linii kredytowych.

5. Zarzut piąty, dotyczący krzywdy.