Sprawa T-55/19: Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2019 r. - Cham Holding i Bena Properties/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.139.60

Akt nieoceniany

Wersja od: 15 kwietnia 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2019 r. - Cham Holding i Bena Properties/Rada

(Sprawa T-55/19)

(2019/C 139/62) Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 15 kwietnia 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Cham Holding Co. SA (Damaszek, Syria) oraz Bena Properties Co. SA (Damaszek) (przedstawiciel: adwokat E. Ruchat) Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną;

- w konsekwencji nakazanie Unii Europejskiej naprawienia szkody poniesionej przez skarżących w wysokości, jaką Sąd określi na podstawie zasady słuszności;

- posiłkowo, nakazanie wyznaczenia eksperta w celu ustalenia całkowitego zakresu szkody poniesionej przez skarżących;

- obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżący podnoszą zarzut główny i zarzut posiłkowy, dotyczące szkody, jaką mieli ponieść i za której wyrządzenie odpowiedzialność ma ponosić Rada Unii Europejskiej.

Zarzut główny dotyczy niezgodności z prawem spornych środków ograniczających, czyli decyzji Rady (WPZiB) 2018/778 z dnia 28 maja 2018 r. zmieniającej decyzję 2013/255/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii oraz wydanych następnie aktów wykonawczych do tej decyzji. Po pierwsze, zdaniem skarżących akty te naruszają obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 TFUE i w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a po drugie, naruszają prawo własności skarżących oraz prawo do poszanowania ich dobrego imienia. Według skarżących naruszenie to było bezpośrednią przyczyną wyrządzonej im znacznej krzywdy i szkody, polegających, odpowiednio, na naruszeniu ich dobrego imienia oraz na zerwaniu umów, utracie wyposażenia oraz utracie dochodów, w odniesieniu do których mają one prawo do zadośćuczynienia i odszkodowania.

Zarzut posiłkowy dotyczy natomiast istnienia systemu odpowiedzialności niezależnej od winy Unii Europejskiej.