Sprawa T-546/11: Skarga wniesiona w dniu 11 października 2011 r. - Technion - Israel Institute of Technology i Technion Research & Development przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.355.28/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 grudnia 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 11 października 2011 r. - Technion - Israel Institute of Technology i Technion Research & Development przeciwko Komisji

(Sprawa T-546/11)

(2011/C 355/51)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 3 grudnia 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Technion - Israel Institute of Technology (Haifa, Izrael) i Technion Research & Development Foundation Ltd (Haifa) (przedstawiciele: D. Grisay i D. Piccininno, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– przyjęcie niniejszej skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej na podstawie art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– stwierdzenie dopuszczalności skargi oraz,

– tytułem żądania głównego, stwierdzenie zasadności skargi jak też stwierdzenie nieważności decyzji Dyrekcji Generalnej Społeczeństwo Informacyjne i Media Komisji Europejskiej z dnia 2 sierpnia 2011 r.,

– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu istotnych wymogów proceduralnych, dzieli się na dwie części, dotyczące:

– po pierwsze, braku uzasadnienia i niedostatecznego charakteru tego uzasadnienia, w zakresie w jakim Komisja w odniesieniu do dwóch z czterech istotnych w tej sprawie umów nie przedstawiła uzasadnienia ani środków dowodowych będących w zaskarżonej decyzji podstawą dokonania korekty kosztów kwalifikujących się do zwrotu;

– po drugie, naruszenia prawa do obrony w zakresie w jakim Komisja odmówiła Technion - Israel Institute of Technology możliwości zapoznania się z dokumentami, które były podstawą zaskarżonej decyzji i przedstawienia uwag w ich kwestii.

2) Zarzut drugi oparty na oczywistym błędzie w ocenie w zakresie w jakim zaskarżona decyzja nie wykazuje, na podstawie wskazanych elementów, że świadczenia, których zwrotu domaga się Komisja nie zostały rzeczywiście wykonane.

3) Zarzut trzeci oparty na naruszeniu zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i proporcjonalności w zakresie w jakim Komisja:

– przyjęła decyzję o dokonaniu korekty kosztów kwalifikujących się do zwrotu podczas gdy zatwierdziła koszty przy tworzeniu wskazanych projektów przed podpisaniem umów oraz

– żąda korekty kosztów kwalifikujących się do zwrotu w odniesieniu do kwoty przekraczającej kwotę, co do której twierdzi ona, że przedstawiła dowody.