Sprawa T-53/18: Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2018 r. - Niemcy / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.112.40

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 marca 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2018 r. - Niemcy / Komisja

(Sprawa T-53/18)

Język postępowania: niemiecki

(2018/C 112/51)

(Dz.U.UE C z dnia 26 marca 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze i J. Möller oraz adwokaci M. Winkelmüller, F. van Schewick i M. Kottmann)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1995 z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie utrzymania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do normy zharmonizowanej EN 13341:2005 + A1:2011 dotyczącej naziemnych termoplastycznych zbiorników stacjonarnych do magazynowania olei opałowych lekkich, nafty oraz olei napędowych domowego użytku zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/ 2011 (Dz.U. 2017, L 288, s. 36),

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1996 z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie utrzymania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do normy zharmonizowanej EN 12285-2:2005 dotyczącej zbiorników stalowych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 (Dz.U. 2017, L 288, s. 39) oraz

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia

- W zarzucie pierwszym skarżąca podnosi naruszenie obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 296 ust. 2 TFUE. Zaskarżone decyzje nie zawierają opinii odnośnie do zasadniczej kwestii zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 ¹ , czy dane normy zharmonizowane są zgodne z odpowiednim mandatem i czy na podstawie tych norm można zagwarantować spełnienie podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych. W konsekwencji ani skarżąca, ani Sąd nie mogą ocenić, na jakich istotnych względach faktycznych i prawnych oparła się pozwana.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przepisów materialnych rozporządzenia (UE) nr 305/2011

- Po pierwsze, zaskarżone decyzje naruszają art. 17 ust. 5 akapity pierwszy i drugi rozporządzenia (UE) nr 305/2011. Wbrew wspomnianym przepisom wydaje się, że pozwana nie oceniła, w jakim zakresie dane normy zharmonizowane są zgodne z odpowiednimi mandatami. W konsekwencji nie wzięła pod uwagę, że brak było tej zgodności.

- Po drugie, zaskarżone decyzje naruszają art. 18 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 17 ust. 3 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 305/2011. Pozwana nie dostrzegła, że kwestionowane normy zharmonizowane nie zawierają procedur i kryteriów oceny właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk nośności i stateczności oraz wytrzymałości na rozerwanie i nośności zbiorników dla objętego zakresem stosowania norm wykorzystania na obszarach, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie, a tym samym są niekompletne w odniesieniu do trzech istotnych cech wyrobów budowlanych i w konsekwencji zagrożone jest spełnienie podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych.

- Po trzecie, pozwana popełniła błąd w ocenie, odrzucając jako niedopuszczalne podniesione przez skarżącą żądanie umieszczenia zastrzeżenia przy publikacji odniesień do kwestionowanych norm zharmonizowanych niezgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 305/2011.

- W końcu przy wydaniu zaskarżonych aktów pozwana popełniła kolejny błąd w ocenie, oddalając podniesione posiłkowo przez skarżącą żądanie skreślenia odniesienia do danych norm z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, wskazując na istniejącą zdaniem Komisji możliwość wprowadzenia ograniczenia i zakazu przez państwa członkowskie.

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.U. 2011, L 88, s. 5).