Sprawa T-53/16: Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2016 r. - Ryanair i Airport Marketing Services/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.145.30

Akt nieoceniany

Wersja od: 25 kwietnia 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 lutego 2016 r. - Ryanair i Airport Marketing Services/Komisja

(Sprawa T-53/16)

Język postępowania: angielski

(2016/C 145/37)

(Dz.U.UE C z dnia 25 kwietnia 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ryanair Ltd (Dublin, Irlandia) oraz Airport Marketing Services Ltd (Dublin) (przedstawiciele: adwokaci G. Berrisch, E. Vahida, I. Metaxas-Maragkidis oraz B. Byrne, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności art. 1, 4, 5 oraz 6 decyzji Komisji z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.33961 (2012/C) (ex 2012/NN) uznającej, że w drodze szeregu umów związanych z lotniskiem Nîmes-Garons, Ryanair oraz Airport Marketing Services otrzymali bezprawną pomoc, niezgodną z rynkiem wewnętrznym; oraz

- obciążenie Komisji kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia w decyzji art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, zasady dobrej administracji oraz prawa skarżących do obrony, gdyż Komisja nie zezwoliła skarżącym na dostęp do akt postępowania wyjaśniającego oraz nie dała im możliwości przedstawienia w sposób użyteczny ich stanowiska.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, gdyż Komisja błędnie przypisała sporne środki państwu.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, gdyż Komisja błędnie uznała, że zasoby Veolia Transport Aéroport de Nîmes (VTAN), jednego z podmiotów zarządzających lotniskiem, były zasobami państwowymi.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, gdyż Komisja nie zastosowała w sposób prawidłowy testu prywatnego inwestora. Komisja błędnie odmówiła oparcia się na analizie porównawczej, która doprowadziłaby do wniosku, że pomocy na rzecz skarżących nie została przyznana. Posiłkowo, Komisja nie przypisała odpowiedniej wartości usługom marketingowym, błędnie odrzuciła uzasadnienia decyzji lotniska o zakupie takich usług, błędnie nie uwzględniła możliwości, że część usług marketingowych mogła zostać nabyta dla realizacji celów interesu ogólnego, niesłusznie uznała podmiot zarządzający lotniskiem, Syndicat Mixte pour l'aménagement et le dévelopment de l'aéroport de Nîmes - Alès - Camargue - Cévennes (SMAN) oraz jego prywatnego wykonawcę VTAN, za jeden podmiot, oparła swoje wnioski na niepełnych i nieodpowiednich danych wykorzystanych do obliczenia rentowności lotniska, pominęła efekty sieciowe, jakich osiągnięcia lotnisko mogło oczekiwać ze swoich powiązań z Ryanairem oraz nie dołożyła starań, aby porównać dane przedłożone przez lotnisko z typowymi danymi odnoszącymi się do dobrze zarządzanego lotniska. W każdym wypadku nawet gdyby skarżący odnieśli korzyść, Komisja nie wykazała, że korzyść ta miała charakter selektywny.

5. Zarzut piąty, podniesiony posiłkowo, dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE oraz 108 ust. 2 TFUE, gdyż Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie oraz naruszyła prawo, gdy stwierdziła, że pomoc na rzecz Ryanaira oraz Airport Marketing Services była równa łącznym krańcowym stratom lotniska (zgodnie z obliczeniami Komisji), a nie faktyczną korzyścią dla Ryanaira oraz Airport Marketing Services. Komisja powinna była zbadać, w jakim zakresie rzekoma korzyść została rzeczywiście przeniesiona na pasażerów Ryanaira. Ponadto Komisja nie określiła ilościowo jakiejkolwiek przewagi konkurencyjnej, jaką uzyskał Ryanair dzięki rzekomej pomocy oraz nie wyjaśniła należycie, dlaczego odzyskanie określonej w decyzji kwoty pomocy było konieczne dla zapewnienia przywrócenia sytuacji sprzed przyznania pomocy.