Sprawa T-526/12: Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2012 r. - AXA Versicherung przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.32.24

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 lutego 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2012 r. - AXA Versicherung przeciwko Komisji

(Sprawa T-526/12)

(2013/C 32/38)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 2 lutego 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: AXA Versicherung AG (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciele: C. Bahr, S. Dethof i A. Malec, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji odmownej;

– posiłkowo, stwierdzenie nieważności części zaskarżonej decyzji odmownej;

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca kwestionuje dorozumiane odmowne decyzje Komisji, które dotyczą złożonych przez stronę skarżącą wniosków potwierdzających o dostęp do akt Komisji w sprawie COMP/39125 - szkło samochodowe.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy: naruszenie obowiązku konkretnej i indywidualnej oceny żądanych dokumentów na podstawie art. 2 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001⁽¹⁾

– Strona skarżąca podnosi w tym miejscu, że Komisja nie wypełniła ciążącego na niej na mocy art. 2 i 4 rozporządzenia nr 1049/2001 obowiązku konkretnej i indywidualnej oceny żądanych dokumentów. Zamiast tego instytucja ta dokonała niezgodnej z prawem kategoryzacji wskazanych dokumentów na podstawie kryteriów formalnych.

2) Zarzut drugi: naruszenie art. 4 ust. 2 tiret pierwsze i trzecie, a także art. 4 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez odmowę dostępu do konkretnych dokumentów zawartych w aktach

– W ramach tego zarzutu strona skarżąca utrzymuje, że Komisja naruszyła prawo, dokonując zbyt szerokiej wykładni zakresu zastosowania uregulowania wprowadzającego wyjątek zawartego w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001. Strona skarżąca stoi na stanowisku, że ani nie doszłoby do naruszenia interesów handlowych w rozumieniu art.4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia nr 1049/2001, ani też Komisja nie mogła powołać się na ochronę celu śledztwa w rozumieniu art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001.

– Nie doszłoby także do poważnego naruszenia procesu podejmowania decyzji (art. 4 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 1049/2001).

– Ponadto Komisja niesłusznie zaprzeczyła istnieniu przeważającego interesu publicznego w ujawnieniu wnioskowanych dokumentów.

3) Zarzut trzeci: naruszenie art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez całkowitą odmowę dostępu do konkretnych dokumentów

– Strona skarżąca podnosi w tym miejscu, że Komisja nie udzieliła także dostępu do części wskazanych dokumentów, naruszając w ten sposób art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001. Strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie zbadała, czy istniała możliwość udzielenia dostępu do części dokumentów, naruszając tym samym wymogi rozporządzenia nr 1049/2001.

4) Zarzut czwarty: naruszenie art. 4 ust. 2 tiret pierwsze i trzecie, a także art. 4 ust. 3 akapit drugi oraz art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez odmowę udostępnienia pełnego tekstu spisu treści akt Komisji

– W ramach tego zarzutu strona skarżąca podnosi, że Komisja dokonała zbyt szerokiej wykładni wyjątkowych okoliczności faktycznych wskazanych w art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 również w odniesieniu do wniosku strony skarżącej o udostępnienie pozbawionej zaciemnień wersji spisu treści. Strona skarżąca stoi na stanowisku, że również w tym wypadku nie mogłoby dojść do naruszenia interesów handlowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia nr 1049/2001, ani celu śledztwa w rozumieniu art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001.

– Strona skarżąca utrzymuje ponadto, że nie doszłoby do naruszenia prywatności osoby fizycznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).