Sprawa T-525/09: Skarga wniesiona w dniu 28 grudnia 2009 r. - MIP Metro przeciwko OHIM - Metronia (METRONIA).
Dz.U.UE.C.2010.80.31/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-525/09)
(2010/C 80/52)
(Dz.U.UE C z dnia 27 marca 2010 r.)
Język skargi: angielski
Strony
Strona skarżąca: MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: R. Kaase i J. C. Plate, adwokaci)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Drugą stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Metronia, SA (Madryt, Hiszpania)
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 października 2009 r. w sprawie R 1315/2006-1, w zakresie w jakim odwołanie zostało oddalone ponieważ było niezgodne z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009); oraz
– obciążenie OHIM kosztami postępowania włącznie z kosztami włącznie z kosztami postępowań w przedmiocie sprzeciwu i odwołania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Metronia, SA
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy "METRONIA" dla towarów i usług z klas 9, 20, 28 i 41
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: niemiecka rejestracja graficznego znaku towarowego "METRO" dla towarów i usług z klas 9, 20, 28 i 41
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu i odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego
Decyzja Izby Odwoławczej: uwzględnienie odwołania, oddalenie sprzeciwu oraz dopuszczenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego w odniesieniu do wszystkich towarów i usług
Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009, gdyż Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła, że nie istniało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku rozpatrywanych znaków towarowych.