Sprawa T-521/11: Skarga wniesiona w dniu 3 października 2011 r. - Deutsche Bahn i in. przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.355.23/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 grudnia 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 października 2011 r. - Deutsche Bahn i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-521/11)

(2011/C 355/43)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 3 grudnia 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Bahn AG (Berlin, Niemcy), Deutsche Umschlaggesellschaft Schiene-Straße (DUSS) mbH (Bodenheim, Niemcy), DB Netz AG (Frankfurt nad Menem, Niemcy), DB Schenker Rail GmbH (Moguncja, Niemcy), DB Schenker Rail Deutschland AG (Moguncja, Niemcy) (przedstawiciele: W. Deselaers, J. Brückner i O. Mross, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie kontroli z dnia 14 lipca 2011 r., doręczonej w dniu 26 lipca 2011 r.;

– stwierdzenie nieważności wszystkich środków podjętych na podstawie kontroli, które przeprowadzono na podstawie tej niezgodnej z prawem decyzji,

– w szczególności, zobowiązanie Komisji do zwrotu wszystkich kopii dokumentów, które sporządzono w ramach rzeczonych kontroli, pod rygorem stwierdzenia przez Sad nieważności wszelkich przyszłych decyzji Komisji; oraz

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2011) 5230 z dnia 14 lipca 2011 r. (Sprawa COMP/39.678 - DB I i Sprawa COMP/39.731 - DB II) w sprawie zarządzenia kontroli na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia nr 1/2003 w spółce Deutsche Baon AG, jak również we wszystkich kontrolowanych przez nią bezpośrednio lub pośrednio osobach prawnych, wobec powstania podejrzenia, że strategiczne wykorzystywanie infrastruktury, nad którą zarząd sprawują spółki należące do grupy DB mogło stanowić model zachowania antykonkurencyjnego.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy: Naruszenie prawa podstawowego do nienaruszalności miru domowego poprzez brak uzyskania uprzedniej zgody sądu.

2) Zarzut drugi: naruszenie prawa odstawowego do skutecznego środka zaskarżenia poprzez brak zapewnienia możliwości przeprowadzenia uprzedniej kontroli sądowej decyzji w sprawie kontroli, zarówno pod względem faktycznym, jak i pod względem prawnym.

3) Zarzut trzeci: niezgodność z prawem decyzji w sprawie kontroli, polegająca na tym, że decyzja ta oparta jest na informacjach, które Komisja uzyskała z naruszeniem prawa do obrony.

Strona skarżąca utrzymuje, że Informacje te zostały uzyskane w toku wykonywania decyzji w sprawie kontroli z dnia 14 marca 2011 r., w ramach przeszukania o szerokim zakresie ("fishing expedition"). Strona skarżąca podnosi ponadto, że informacje uzyskane w wykonaniu drugiej decyzji w sprawie kontroli z dnia 30 marca 2011 r. były także niezgodne z prawem, gdyż decyzja będąca podstawą tej kontroli opierała się na informacjach uzyskanych wcześniej w sposób niezgodny z prawem i że informacje zostały uzyskane na podstawie niezgodnej z prawem decyzji w sprawie kontroli.

4) Zarzut czwarty: naruszenie prawa do obrony określenie przedmiotu kontroli w sposób nieskończenie szeroki i niekonkretny.

5) Zarzut piąty: Naruszenie zasady proporcjonalności.

Komisja nie była właściwa do przeprowadzenia kontroli ze względu na jej przedmiot, a w każdym razie mogła uzyskać stosowne informacje od właściwej Bundesnetzagentur (agencji federalnej ds. sieci) względnie od samych skarżących, w drodze zwykłego żądania przedstawienia informacji.