Sprawa T-520/13: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2013 r. - Philip Morris Benelux przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.344.65/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 23 listopada 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2013 r. - Philip Morris Benelux przeciwko Komisji

(Sprawa T-520/13)

(2013/C 344/120)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 23 listopada 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Philip Morris Benelux (Antwerpia, Belgia) (przedstawiciele: adwokat K. Nordlander i P. Harrison, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

uznanie dopuszczalności skargi;
stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Komisji Europejskiej z dnia 15 lipca 2013 r. (zwanej dalej "zaskarżonym środkiem"), w której Komisja odmówiła uwzględnienia wniosku skarżącej o udostępnienie projektów sprawozdania z oceny skutków towarzyszącego wnioskowi Komisji dotyczącemu zmiany dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych; oraz
obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1)
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że poprzez przyjęcie zaskarżonego środka Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie i naruszyła art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 1 , twierdząc i dochodząc do wniosku, że zarówno akapit pierwszy, jak i drugi art. 4 ust. 3 tego rozporządzenia (które wykluczają się wzajemnie) mogą jednocześnie stosować się do tego samego zbioru rozpatrywanych okoliczności.
2)
Zarzut drugi dotyczący tego, że poprzez przyjęcie zaskarżonego środka Komisja naruszyła art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, dochodząc do wniosku, że ścisły i ograniczony wyjątek określony w tym akapicie uzasadnia odmowę ujawnienia jakichkolwiek dokumentów objętych wnioskiem.
3)
Zarzut trzeci dotyczący tego, że poprzez przyjęcie zaskarżonego środka Komisja naruszyła art. 4 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, gdyż dokumenty objęte wnioskiem nie mają statusu opinii i tym samym nie są objęte wyjątkiem z art. 4 ust. 3 akapit drugi rozpatrywanego rozporządzenia. Ponadto i) ujawnienie dokumentów objętych wnioskiem nie naruszyłoby procesu podejmowania decyzji przez Komisję; oraz ii) za ujawnieniem dokumentów objętych wnioskiem przemawia interes publiczny.
1 Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.