Sprawa T-517/12: Skarga wniesiona w dniu 23 listopada 2012 r. - Alro przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.32.20/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 lutego 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 23 listopada 2012 r. - Alro przeciwko Komisji

(Sprawa T-517/12)

(2013/C 32/32)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 2 lutego 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Alro SA (Slatina, Rumunia) (przedstawiciele: C. Quigley, QC, O. Bretz, Solicitor i S. Verschuur, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 26 kwietnia 2012 r. o wszczęciu, na podstawie art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej "TFUE") i art. 4 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999⁽¹⁾ (zwanego dalej "rozporządzeniem proceduralnym"), formalnej procedury dochodzenia w przedmiocie domniemanej niezgodnej z prawem pomocy państwa przyznanej przez Rumunię - poprzez sprawowaną przez to państwo kontrolę nad spółką Hidroelectrica S.A. (zwaną dalej "Hidroelectrica") - na rzecz ALRO, w postaci preferencyjnych taryf zakupu energii elektrycznej wynikających z umowy zawartej w 2005 r. wraz z późniejszymi jej zmianami;

– tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności wskazanej decyzji z dnia 26 kwietnia 2012 r. w zakresie, w jakim odnosi się ona do okresu od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.;

– obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący istotnego naruszenia prawa

W ramach zarzutu pierwszego, według którego Komisja dopuściła się istotnego naruszenia prawa w odniesieniu do zakresu zastosowania art. 107 ust. 1 TFUE, ALRO zmierza do wykazania, że Komisja nie zastosowała prawidłowo wymogów dotyczących możliwości przypisania pomocy państwu określonych w wyroku z dnia 16 maja 2002 r. w sprawie C-482/99 Francja przeciwko Komisji, Rec. s. I-4397 (zwanym dalej wyrokiem w sprawie "Stardust Marine"). W szczególności Komisja próbowała oprzeć swą analizę wyłącznie na wskaźnikach "organicznych". Jednakże ALRO zamierza wykazać, że w świetle wymogów określonych w wyroku Stardust Marine Komisja zobowiązana jest także do wykazania istnienia innych istotnych wskaźników, ponieważ same wskaźniki "organiczne" są niewystarczające do stwierdzenia możliwości przypisania pomocy państwu.

2) Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie

W ramach zarzutu drugiego, według którego Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie, formułując wniosek, że działania spółki Hidroelectrica można przypisać państwu rumuńskiemu, ALRO zmierza do wykazania, że Komisja błędnie oceniła strukturę zarządzania spółką Hidroelectrica oraz wpływ, jaki struktura ta wywiera na proces podejmowania decyzji w tej spółce. Po drugie, ALRO zamierza wyjaśnić, dlaczego Komisja popełniła błąd, porównując umowę ALRO z umową pomiędzy spółkami Hidroelectrica i ArcelorMittal. Po trzecie, strona skarżąca wykaże, dlaczego zarządzenie ministra nr 445/2009 nie ma znaczenia dla analizy Komisji i dlaczego odniesienia do relacji prasowych z 2010 r. są niewystarczające do spełnienia standardu dowodowego wymaganego do wykazania możliwości przypisania pomocy państwu.

3) Zarzut trzeci dotyczący niewystarczającego uzasadnienia

W ramach zarzutu trzeciego ALRO zmierza do wykazania, że w odniesieniu do kwestii, na które powołała się Komisja (przedstawionych w punkcie poprzednim) instytucja ta nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia, wobec czego postąpiła wbrew wymogom ustanowionym w art. 296 TFUE. Uzasadnienie takie jest niezbędne do tego, aby Są mógł dokonać kontroli legalności decyzji i aby zainteresowane strony uzyskały niezbędne informacje, na podstawie których będą w stanie określić, czy decyzja jest zasadna. Jak wyjaśniono w sposób bardziej szczegółowy w skardze, zaskarżona decyzja nie spełnia tego wymogu.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1)