Sprawa T-51/15: Skarga wniesiona w dniu 3 lutego 2015 r. - PAN Europe/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.118.33

Akt nieoceniany

Wersja od: 13 kwietnia 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 lutego 2015 r. - PAN Europe/Komisja

(Sprawa T-51/15)

Język postępowania: angielski

(2015/C 118/42)

(Dz.U.UE C z dnia 13 kwietnia 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: B. Kloostra, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 24 listopada 2014 r. o sygnaturze Ares(2014)3900631 (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją"), w której Komisja potwierdziła w szerokim zakresie swoją decyzję z dnia 3 czerwca 2014 r. o sygnaturze Ares(2014)2150615, w której Komisja wydała rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku o udzielenie informacji złożonego przez PAN Europe w dniu 3 stycznia 2014 r. (zarejestrowanego przez Komisję w dniu 6 stycznia 2014 r.);

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że wydając zaskarżoną decyzję, Komisja naruszyła rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 i niesłusznie go nie zastosowała albo tylko częściowo je zastosowała, ponieważ:

- Komisja naruszyła art. 2 ust. 1 lit. d rozporządzenia (WE) nr 1367/2006, nie biorąc pod uwagę faktu, że objęta wnioskiem informacja dotyczy środowiska;

- Komisja naruszyła art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 i art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1049/ 2001, interpretując powody odmowy zawarte w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 niezgodnie z art. 4 ust. 3 par. 2 konwencji z Aarhus lub dokonując wykładni zawężającej, jako że Komisja nie rozważyła powołanego przez nią szczególnego interesu ochrony procesu decyzyjnego w odniesieniu do ogólnego interesu ujawnienia informacji dotyczących środowiska oraz nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia odmowy;

- Komisja naruszyła art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 i art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 przez to, że nie zbadała w sposób konkretny i indywidualny dokumentów wskazanych we wniosku o udzielenie dostępu oraz przez to, że nie uzasadniła powodu odmowy udzielenia dostępu w stosunku do każdego dokumentu z osobna.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja, wydając zaskarżoną decyzję, naruszyła rozporządzenie (WE) nr 1049/2001, konkretnie art. 4 lub w szczególności art. 4 ust. 3 tego rozporządzenia, ponieważ nie wykazała, że powoływana podstawa odmowy ma zastosowanie, nieprawidłowo nie rozważyła interesów związanych z ujawnieniem oraz nieprawidłowo i niezgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 nie zbadała w sposób konkretny i indywidualny dokumentów wskazanych we wniosku o udzielenie dostępu.