Sprawa T-51/08 P: Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 22 listopada 2007 r. w sprawie F-109/06 Dittert przeciwko Komisji, wniesione w dniu 5 lutego 2008 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2008.92.37/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-51/08 P)
(2008/C 92/75)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 12 kwietnia 2008 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Berscheid i K. Herrmann, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Daniel Dittert (Luksemburg, Wielkie Księstwo Luksemburga)
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 22 listopada 2007 r. w sprawie F-109/06 Dittert przeciwko Komisji i przekazanie sprawy do Sądu do spraw Służby Publicznej do ponownego rozpoznania,
– obciążenie drugiej strony kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszym odwołaniu Komisja wnosi o uchylenie wyroku z dnia 22 listopada 2007 r. wydanego w sprawie F-109/06 Dittert przeciwko Komisji, w którym Sąd do spraw Służby Publicznej (Sąd) stwierdził nieważność jej decyzji przyznającej skarżącemu liczbę punktów pierwszeństwa niewystarczającą do awansowania w postępowaniu w sprawie awansu za 2005 r. i jej decyzji ustalającej listę urzędników awansowanych w tym postępowaniu w zakresie, w jakim nie zawiera ona jego nazwiska.
Na poparcie swego odwołania Komisja podnosi trzy zarzuty odwoławcze.
Po pierwsze Komisja podnosi, że Sąd naruszył jej zdaniem art. 45 regulaminu pracowniczego w zakresie, w jakim nadał on udziałowi dyrektora generalnego w postępowaniu w sprawie przyznawania punktów nadmierną wagę ograniczając bezzasadnie uznanie organu powołującego wskutek stwierdzenia, że brak takiego udziału stanowi istotne naruszenie przepisów postępowania.
Po drugie Komisja twierdzi, że Sąd wkroczył jej zdaniem w uprawnienia organu powołującego z naruszeniem art. 45 regulaminu pracowniczego i wydał w stosunku do niej nakaz wykraczając poza swe uprawnienia do kontroli sądowej.
Po trzecie Komisja zarzuca Sądowi brak wystarczającego prawnego uzasadnienia stwierdzenia, zgodnie z którym przyznanie skarżącemu określonej liczby punktów pierwszeństwa przez Komitet do spraw awansu nie stanowiło odpowiedniego remedium dla uchybienia proceduralnego zakwalifikowanego przez Sąd jako "istotne" i polegającego na braku udziału dyrektora generalnego. Twierdzi ona, że Sąd oparł zaskarżony wyrok na zniekształconej zawartości protokołu z posiedzenia Komitetu do spraw awansu.