Sprawa T-507/13: Skarga wniesiona w dniu 23 września 2013 r. - SolarWorld i in. przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.325.50

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 listopada 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 23 września 2013 r. - SolarWorld i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-507/13)

(2013/C 325/80)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: SolarWorld AG (Bonn, Niemcy); Brandoni solare SpA (Castelfidardo, Włochy); Global Sun Ltd (Sliema, Malta); Silicio Solar, SAU (Puertollano, Hiszpania) i Solaria Energia y Medio Ambiente, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: L. Ruessmann, adwokat oraz J. Beck, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna i zasadna;

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2013/423/UE z dnia 2 sierpnia 2013 r. przyjmującej zobowiązanie złożone w związku z postępowaniem antydumpingowym dotyczącym przywozu modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw i płytek) pochodzących lub wysyłanych z Chińskiej Republiki Ludowej oraz

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu prawa skarżących do rzetelnego procesu, zasady dobrej administracji, prawa skarżących do obrony oraz art. 8 ust. 4 i art. 19 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego ¹ , w zakresie w jakim:

– Komisja zawarła porozumienie z rządem chińskim oraz chińską izbą handlową ds. przywozu i wywozu maszyn i produktów elektronicznych w imieniu dużej grupy chińskich eksportujących producentów, nie przedstawiając w odpowiedni i właściwy sposób zasadniczych warunków opracowywanego zobowiązania.

– Komisja nie stworzyła zainteresowanym stronom możliwości należytego przedstawienia uwag w odpowiednim czasie w przedmiocie propozycji zobowiązania zatwierdzonej w zaskarżonej decyzji.

2) Zarzut drugi oparty na oczywistym błędzie w ocenie oraz naruszeniu art. 6 ust. 1 i art. 8 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego w zakresie w jakim zaskarżona decyzja odchodzi bezpodstawnie od ustaleń dochodzenia Komisji i ustala minimalną cenę importową na poziomie, który w sposób oczywisty nie jest właściwy do wyeliminowania szkody wyrządzonej producentom UE.

3) Zarzut trzeci oparty na naruszeniu art. 101 ust. 1 TFUE w zakresie w jakim zaskarżona decyzja akceptuje i umacnia horyzontalne porozumienie cenowe oraz narusza w związku z tym ustanowiony w TFUE zakaz zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 343, s.51).