Sprawa T-507/12: Skarga wniesiona w dniu 20 listopada 2012 r. - Słowenia przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.32.19

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 lutego 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 listopada 2012 r. - Słowenia przeciwko Komisji

(Sprawa T-507/12)

(2013/C 32/30)

Język postępowania: słoweński

(Dz.U.UE C z dnia 2 lutego 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Słowenii (przedstawiciele: Klemenc, državna pravobranilka i A. Grum, pomočnica državne pravobranilke)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 października 2012 r. w sprawie środków na rzecz spółki ELAN d.o.o., SA.26379 (C 13/2010) (ex NN 17/2010), o której Komisja powiadomiła Słowenię pismem nr SG-Greffe(2012) D/14375 z dnia 20 września 2012 r. i w której uznała ona między innymi w art. 2, że Słowenia bezprawnie wprowadziła w życie w 2008 r. środek pomocy państwa na rzecz spółki Elan w formie rekapitalizacji w wysokości 10 mln EUR, z naruszeniem art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ze względu na co Słowenia jest zobowiązana odzyskać pomoc od beneficjenta, i

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1) Pierwszy zarzut: w zaskarżonej decyzji Komisja nieprawidłowo zastosowała art. 107 ust. 1 TFUE i art. 345 TFUE oraz naruszyła istotne wymogi proceduralne, ponieważ dokonała błędnej oceny okoliczności faktycznych oraz uzasadniła w niewystarczający lub błędny sposób omawianą decyzję w odniesieniu do możliwości przypisania Republice Słowenii środka rekapitalizacji w 2008 r.

Skarżąca uważa Komisja uznała z naruszeniem art. 107 ust. 1 TFUE i art. 345 TFUE, iż możliwe jest przypisanie Republice Słowenii działań wspólników spółki Elan przy okazji jej rekapitalizacji w 2008 r. Komisja uzasadniła swój wniosek tym, że państwo jako właściciel mianuje radę nadzorczą, przez co zdaniem skarżącej dyskryminuje ona dualistyczny system zarządzania przedsiębiorstwami publicznymi.

Uzasadnienie w zaskarżonej decyzji jest niewystarczające - to znaczy nie zawiera odpowiednich i dostatecznych powodów - oraz błędne, ponieważ Komisja argumentuje, iż istnieją poważne poszlaki wskazujące na głębokie zaangażowanie państwa w proces decyzyjny w spółce kapitałowej (Kapitalska družba, KAD) i w spółce doradztwa i zarządzania (Družba za svetovanje in upravljanje, DSU) przy czym jej argumenty opierają się jedynie na niewiarygodnych dowodach o charakterze pogłosek. W zaskarżonej decyzji brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia również w odniesieniu do pozostałych wspólników spółki Elan, co do których Komisja wysuwa jedynie zarzut dotyczący równoległego zachowania. Zdaniem skarżącej wspomniane przez Komisję w zaskarżonej decyzji poszlaki nie stanowią w żadnym razie wskazówek świadczących, zgodnie z orzecznictwem Trybunału i Sądu, o zaangażowaniu organów państwa w przyjęcie środka rekapitalizacji spółki Elan w 2008 r.

2) Drugi zarzut: w zaskarżonej decyzji Komisja nieprawidłowo zastosowała art. 107 ust. 1 TFUE oraz naruszyła istotne wymogi proceduralne, ponieważ dokonała błędnej oceny okoliczności faktycznych oraz niewystarczająco lub błędnie uzasadniła omawianą decyzję w odniesieniu do stwierdzenia, że rekapitalizacja spółki Elan w 2008 r. nie była dopuszczalna świetle zasady prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej, ze względu na co przedsiębiorstwo Elan uzyskało selektywną korzyść.

Skarżąca twierdzi, że środek rekapitalizacji spółki Elan został wprowadzony w życie zgodnie z zasadą inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej ponieważ w ramach procesu decyzyjnego dotyczącego środka rekapitalizacji wspólnicy oparli się na ocenie przedsiębiorstwa w odpowiedni sposób uwzględniającej pogorszenie działalności handlowej Elan przez większość sezonu zimowego 2007/2008 a zatem również w pierwszym kwartale 2008 r.. Pogorszenie działalności nie było na tyle drastyczne aby mieć wpływ na wiarygodność oceny wartości przedsiębiorstwa. Wspólnicy podjęli swa decyzję jako długoterminowi akcjonariusze przedsiębiorstwa, które napotkało jedynie tymczasowe problemy i przez długi okres czasu było w stanie nie tylko przetrwać, lecz wielokrotnie osiągać zyski. Komisja nie wyjaśniła w zaskarżonej decyzji zadowalający sposób, dlaczego uwzględniła selektywnie wartość przedsiębiorstwa, przez co działała w sposób arbitralny.