Sprawa T-503/11: Skarga wniesiona w dniu 27 września 2011 r. - Al-Aqsa przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.347.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 listopada 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 27 września 2011 r. - Al-Aqsa przeciwko Radzie

(Sprawa T-503/11)

(2011/C 347/69)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 26 listopada 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Stowarzyszenie Al-Aqsa (Herrlen, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat A. van Eik)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (EU) nr 687/2011 w zakresie, zakresie w jakim dotyczy ono skarżącej;

– stwierdzenie, że rozporządzenie (WE) nr 2580/2001 nie ma zastosowania do skarżącej;

– obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziesięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący faktu, iż rozporządzenie wykonawcze nr 687/2001⁽¹⁾, w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącej, narusza (zasadę) dobrej administracji wymiaru sprawiedliwości i (zasadę) ekonomii procesowej, z powodu odwołania od wyroku Sądu wydanego w dniu 9 września 2010 r. w sprawie T-348/07 Al-Aqsa przeciwko Radzie, które stanowi przedmiot postępowania zawisłego przed Trybunałem i z powodu decyzji niderlandzkiego ministra spraw zagranicznych z dnia 18 kwietnia 2011 r. w sprawie zastosowania Sanctieregeling Terrorisme 2007-II (ministerialnego zarządzenia w sprawach sankcji w dziedzinie terroryzmu) względem skarżącej.

2) Zarzut drugi dotyczący faktu, iż skarżąca nie jest objęta zakresem zastosowania Wspólnego Stanowiska⁽²⁾.

3) Zarzut trzeci dotyczący faktu, iż decyzja nie została podjęta przez właściwą władzę w rozumieniu art. 1 ust. 4 Wspólnego Stanowiska. Za decyzję właściwej władzy nie można uznać ani orzeczenia wydanego w dniu 3 czerwca 2003 r. w postępowaniu w sprawie zastosowania środków tymczasowych, ani decyzji z dnia 18 kwietnia 2011 r., w której uznano, że Sanctieregeling Terrorisme 2007-II ma zastosowanie względem względem skarżącej.

4) Zarzut czwarty dotyczący faktu, iż zdaniem skarżącej brak jest dowodu, że miała ona świadomość, wymaganą zgodnie z art. 1 ust. 3 lit. k) Wspólnego Stanowiska.

5) Zarzut piąty dotyczący faktu, iż nie można przyjmować, że skarżąca ułatwia (jeszcze) dokonanie aktów terrorystycznych, ponieważ wniosku takiego nie można wywieść ani z orzeczenia wydanego w dniu 3 czerwca 2003 r. w postępowaniu w sprawie zastosowania środków tymczasowych, ani z decyzji niderlandzkiego ministra spraw zagranicznych z dnia 18 kwietnia 2011 r. w sprawie zastosowania Sanctieregeling Terrorisme 2007-II względem skarżącej.

6) Zarzut szósty dotyczący naruszenia istotnych przepisów formalnoprawnych i przekroczenia (przez Radę) granic kompetencji przysługujących jej w zakresie oceny. Zdaniem skarżącej Rada niesłusznie zaniechała przeprowadzenia nowego postępowania wyjaśniającego i w ten sposób nie wywiązała się ze spoczywającego na niej ciężaru dowodu jeżeli chodzi o wydawanie decyzji dotyczących ponownego zastosowania (środków).

7) Zarzut siódmy dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.

8) Zarzut ósmy dotyczący naruszenia art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz art. 17 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej poprzez fakt, iż rozporządzenie wykonawcze ingeruje w nieproporcjonalnym stopniu w prawo do poszanowania własności.

9) Zarzut dziewiąty dotyczący naruszenia art. 296 TFUE.

10) Zarzut dziesiąty dotyczący (naruszenia) prawa do skutecznego środka odwoławczego oraz prawa do obrony, poprzez fakt, iż Rada udzielała specyficznych i konkretnych informacji uzasadniających konieczność utrzymania w mocy wykazu w niedostatecznym stopniu.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 687/2011 z dnia 18 lipca 2011 r. dotyczące wdrożenia art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu oraz uchylenia rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 610/2010 oraz (UE) nr 83/2011 (Dz.U. L 188, s. 2)

⁽²⁾ Wspólne stanowisko Rady z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu (Dz.U. L 344, s. 93)