Sprawa T-501/22: Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2022 r. - Austria/Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.389.14

Akt nienormatywny

Wersja od: 10 października 2022 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2022 r. - Austria/Komisja

(Sprawa T-501/22)

Język postępowania: niemiecki

(2022/C 389/16)

(Dz.U.UE C z dnia 10 października 2022 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Austrii (przedstawiciele: J. Schmoll i A. Kögl, w charakterze pełnomocników)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej (UE) 2022/908 z dnia 8 czerwca 2022 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), notyfikowanej pod nr C(2022) 3543, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 10 czerwca 2022 r., L 157, s. 15, ponieważ w decyzji tej wykluczono z finansowania Unii wydatki wymienione w załączniku do tej decyzji w pozycji budżetowej 6200, w liniach 1-8, zadeklarowane w ramach EFRG przez Republikę Austrii z potrąceniem kwot wymienionych w pozycji budżetowej 08020601, które odpowiadają kwocie całkowitej 68 146 449,98 EUR;

- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:

1. Zarzut pierwszy

- Pozwana naruszyła art. 52 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 ¹ , ponieważ na podstawie zaskarżonej decyzji wykonawczej nałożyła korektę finansową, mimo że skarżąca zastosowała współczynnik zmniejszenia w odniesieniu do przydziału uprawnień do płatności dla rolników z obszarów górskich zgodnie z art. 24 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 ² . Korekty finansowej w tym zakresie dokonano zatem niesłusznie.

2. Zarzut drugi

- Pozwana naruszyła art. 52 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 poprzez nałożenie korekty finansowej, mimo że wykorzystanie rezerwy krajowej do celów działań naprawczych podjętych w odniesieniu do rolników użytkujących pastwiska i liniowe zmniejszenie w celu uniknięcia przekroczenia pułapu krajowego byłoby zgodne z prawem Unii. Skarżąca mogła powołać się w tym celu na art. 30 ust. 7 lit. b) lub na art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. Korekty finansowej w tym zakresie dokonano zatem niesłusznie.

3. Zarzut trzeci

- Pozwana naruszyła art. 52 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, ponieważ odmówiła finansowania również wydatków w ramach EFRG, które zostały poniesione przed 26 listopada 2016 r., a więc ponad 24 miesiące przed datą powiadomienia przez pozwaną pismem z dnia 27 listopada 2018 r. o wynikach weryfikacji.

4. Zarzut czwarty

- Pozwana naruszyła obowiązek uzasadnienia, o którym mowa w art. 296 akapit drugi TFUE, ponieważ absolutnie nie odniosła się do argumentów skarżącej dotyczących klasyfikacji pastwisk górskich na podstawie przepisów krajów związkowych dotyczących pastwisk górskich, a zatem nie uzasadniła należycie i w sposób wystarczający zarzucanego skarżącej naruszenia zasad obiektywizmu i równego traktowania przy stosowaniu odstępstwa przewidzianego w art. 24 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. 2013, L 347, s. 549).

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009.