Sprawa T-500/12: Skarga wniesiona w dniu 15 listopada 2012 r. - Ryanair przeciwko Komisji Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.26.60

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 stycznia 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 listopada 2012 r. - Ryanair przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-500/12)

(2013/C 26/120)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ryanair Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: B. Kennelly, Barrister, E. Vahida i I. Metaxas-Maragkidis, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Komisji z dnia 25 lipca 2012 r. w sprawie pomocy państwa SA.29064 (2011/C, ex 2011/NN) stwierdzającej, że zróżnicowanie stawek stosowanych w ramach irlandzkiego pogłównego podatku lotniskowego (air travel tax, zwanego dalej "ATT") w okresie pomiędzy dniem 30 marca 2009 r. a dniem 1 marca 2011 r. stanowi bezprawnie przyznaną pomoc państwa sprzeczną z art. 107 ust. 1 TFUE;

– stwierdzenie nieważności art. 4, 5 i 6 tej samej decyzji oraz

– obciążenie pozwanej kosztami niniejszego postępowania, w tym także tymi poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 5 zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa, jakiego miała dopuścić się Komisja ze względu na to, że stwierdziła, iż wynosząca 10 EUR stawka ATT jest stawką "normalną" lub zgodną z prawem stawką "standardową", choć ta wyższa stawka była w całym rozpatrywanym okresie w świetle prawa UE bezprawna.

2) Zarzut drugi dotyczący oczywistych błędów, jakie miała popełnić Komisja w ocenie korzyści przyznanej w ramach ATT, wyciągając wniosek, że Ryanair i Aer Arann znajdują się w takiej samej sytuacji w zakresie dotyczącym korzyści finansowej i przewagi konkurencyjnej przysporzonej przez ATT, zupełnie nie uwzględniając szczególnych skutków konkurencyjnych, jakie pociągnął za sobą ATT dla Ryanaira i Aer Lingus, dokonując nieprawidłowej oceny korzyści rzekomo przysporzonej Ryanairowi w porównaniu z innymi, nieirlandzkimi przewoźnikami oraz nie uwzględniając szkody poniesionej przez Ryanaira ze względu na korzystne skutki dla konkurentów tego przewoźnika, jakie pociągnął za sobą ATT.

3) Zarzut trzeci dotyczący oczywistych błędów w ocenie, jakie miała popełnić Komisja w decyzji o nakazaniu odzyskania pomocy, pozbawiając Irlandię przysługującej jej swobody oceny tego, w jakim zakresie pomoc państwa zakłóciła konkurencję i, co za tym idzie, przywrócenia stanu poprzedzającego to zakłócenie, nie przeprowadzając analizy związku między możliwością przeniesienia ATT na pasażerów przewoźników, na których został nałożony ten podatek oraz nie uwzględniając zakłóceń konkurencji, jakie zaistnieją w efekcie połączenia skutków wykonania decyzji o odzyskaniu pomocy z będącym rzekomo "beneficjentami" pomocy przewoźnikom powietrznym prawem do zwrotu przyznanym na podstawie prawa irlandzkiego i prawa UE.

4) Zarzut czwarty dotyczący niepodania przez Komisję do wiadomości Ryanaira decyzji o nakazie odzyskania pomocy, który to obowiązek wynika z art. 6 rozporządzenia nr 659/1999⁽¹⁾ oraz art. 41 Karty Praw Podstawowych UE

5) Zarzut piąty dotyczący naruszenia ciążącego na Komisji obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że nie uzasadniła ona przyczyn, dla których, przyjmując za punkt wyjścia utrwaloną praktykę decyzyjną, wynosząca 10 EUR stawka podatku może być sprzeczna z prawem UE, a jednocześnie może być ona "normalnym" i "zgodnym z prawem" punktem odniesienia oraz ze względu na to, że nie zbadała ona, jakie skutki gospodarcze będzie miał rozpatrywany środek, w szczególności w zakresie konkurencji.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).