Sprawa T-495/10: Bank Saderat v. Rada Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.129.16/2

Akt jednorazowy

Wersja od: 4 maja 2013 r.

Wyrok Sądu z dnia 20 marca 2013 r. - Bank Saderat przeciwko Radzie

(Sprawa T-495/10)⁽¹⁾

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej - Zamrożenie funduszy - Podmiot posiadany w 100 % przez podmiot uznany za zaangażowany w rozprzestrzenianie broni jądrowej - Zarzut niezgodności z prawem - Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej)

(2013/C 129/31)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 4 maja 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Bank Saderat plc (Londyn, Zjednoczone Króle-stwo) (przedstawiciele: początkowo S. Gadhia, S. Ashley, solicitors, D. Anderson, QC, oraz R. Blakeley, barrister, a następnie S. Ashley, S. Jeffrey, A. Irvine, solicitors, D. Wyatt, QC, oraz R. Blakeley)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i R. Liudvinaviciute-Cordeiro, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Boelaert i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39), rozporządzenia wyko-nawczego Rady (UE) nr 668/2010 z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie wdrożenia art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 195, s. 25), decyzji Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. zmieniającej decyzję 2010/413 (Dz.U. L 281, s. 81), rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 423/2007 (Dz.U. L 281, s. 1), decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413 (Dz.U. L 319, s. 71), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporzą-dzenia nr 961/2010 (Dz.U. L 319, s. 1) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporzą-dzenie nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1) w zakresie, w jakim akty te dotyczą strony skarżącej, a po drugie, żądanie stwierdzenia niemożności stosowania wobec strony skarżącej art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 423/2007 z dnia 19 kwietnia 2007 r. dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 103, s. 1), art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 961/2010 i art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 267/2012

Sentencja

1) Stwierdza się nieważność następujących aktów w zakresie, w jakim dotyczą one Banku Saderat plc:

– pkt 7 tabeli B załącznika II do decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB;

– pkt 5 tabeli B załącznika do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 668/2010 z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie wdrożenia art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu;

– pkt 7 tabeli B w tytule I załącznika do decyzji Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. zmie-niającej decyzję 2010/413;

– pkt 7 tabeli B załącznika VIII do rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporzą-dzenie nr 423/2007;

2) Skutki stwierdzenia nieważności decyzji 2010/413 oraz decyzji 2010/644 zostają ograniczone do okresu poprzedzającego wejście w życie decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413;

3) Postępowanie w sprawie zgłoszonego przez Bank Saderat żądania stwierdzenia ze skutkiem natychmiastowym nieważności rozporzą-dzenia nr 961/2010 oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia nr 961/2010 zostaje umorzone;

4) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona;

5) Każda ze stron pokrywa własne koszty.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 328 z 4.12.2010