Sprawa T-492/07 P: Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 17 października 2007 r. w sprawie F-115/06 Sanchez Ferriz i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 28 grudnia 2007 r. przez Carlosa Sancheza Ferriza i in.
Dz.U.UE.C.2008.64.47/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-492/07 P)
(2008/C 64/77)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 8 marca 2008 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Carlos Sanchez Ferriz (Bruksela, Belgia), Isabelle Chantraine (Bruksela, Belgia), José De Viana Costa Ribeiro (Meise, Belgia), Brigitte Housiaux (Ramillies, Belgia), Chantal Vellemans (Bruksela, Belgia), Sylvie Schaack (Remich, Wielkie Księstwo Luksemburga), Andrea Losito (Sandweiler, Wielkie Księstwo Luksemburga), Alain Hertert (Scheidgen, Wielkie Księstwo Luksemburga), Marie-Josée Gaspar-Lis (Luksemburg, Wielkie Księstwo Luksemburga), Otilia Ferreira-Nielsen (Gostingen, Wielkie Księstwo Luksemburga) (przedstawiciel: F. Frabetti, avocat)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszących odwołanie
– uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 17 października 2007 r. w sprawie F-115/06;
– uwzględnienie żądań skarżących w pierwszej instancji, a tym samym stwierdzenie, że skarga w sprawie F-115/06 jest dopuszczalna i zasadna;
– ewentualnie, skierowanie sprawy do Sądu do spraw Służby Publicznej do ponownego rozpoznania;
– rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów, wydatków i honorariów oraz obciążenie Komisji ich zapłatą.
Zarzuty i główne argumenty
W swoim odwołaniu wnoszący odwołanie żądają uchylenia postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej odrzucającego jako niedopuszczalną skargę mającą za przedmiot w pierwszej kolejności unieważnienie listy urzędników awansowanych w ramach postępowania w sprawie awansu za 2005 r. w zakresie, w jakim lista ta nie zawiera nazwisk wnoszących odwołanie, oraz ewentualnie stwierdzenie nieważności decyzji o przyznaniu im punktów pierwszeństwa w tym postępowaniu.
W uzasadnieniu odwołania wnoszący odwołanie twierdzą, że przeciwnie do tego, co utrzymywano w zaskarżonym postanowieniu, ogólne przepisy wykonawcze z dnia 26 kwietnia 2002 r., których niezgodność z prawem podnoszono w pierwszej instancji, przedstawiają bezpośredni związek prawny z niniejszym sporem.
Ponadto twierdzą, że Sąd dopuścił się błędu, co do prawa uznając za niedopuszczalny zarzut naruszenia ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 z dnia 23 grudnia 2004 r., z uwagi na zbyt późne jego podniesienie na etapie repliki. Utrzymują, że zarzut ten był już wspomniany w ich zażaleniu, i że replika zawiera tylko jego uzupełnienie.
Wreszcie, wnoszący odwołanie utrzymują, że przeciwnie do tego, co orzekł Sąd do spraw Służby Publicznej, naruszenie art. 6 akapit pierwszy i art. 10 ust. 2 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego dotyczyło ich w sposób konkretny i indywidualny, i że tym samym ich interes prawny jest oczywisty.