Sprawa T-491/17: Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2017 r. - Opere Pie d’Onigo/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.330.14/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 2 października 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2017 r. - Opere Pie d'Onigo/Komisja

(Sprawa T-491/17)

Język postępowania: włoski

(2017/C 330/19)

(Dz.U.UE C z dnia 2 października 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Istituzione Pubblica di Assistenza e Beneficienza "Opere Pie d'Onigo" (Pederobba, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Maso)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności - w całości lub pojedynczych części - decyzji Komisji wydanej w dniu 27 marca 2017 r. (SA.38825) Pomoc państwa - Włochy, domniemana pomoc państwa na rzecz prywatnych podmiotów świadczących usługi społeczne i zdrowotne.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 107 TFUE i popełnionego przez Komisję błędu poprzez uznanie za uzasadnione selektywnego wyłączenia instytucji publicznych świadczących usługi społeczne i zdrowotne z ubezpieczenia macierzyńskiego INPS (Istituto nazionale di previdenza sociale - państwowego zakładu ubezpieczeń społecznych) i ze zwrotu kosztów z tytułu nieobecności pracowników, którzy opiekują się członkami rodziny z poważną niepełnosprawnością.

2. Zarzut drugi dotyczący państwowego pochodzenia pomocy, ponieważ zdaniem skarżącej środki przeznaczone na pokrycie kosztów, które dla przedsiębiorstw prywatnych stanowią ubezpieczenie macierzyńskie i koszty związane z nieobecnością pracowników opiekujących się członkami rodziny z poważną niepełnosprawnością, są wypłacane przez INPS i w związku z tym przez państwo włoskie przy użyciu zasobów państwowych.

3. Zarzut trzeci dotyczący okoliczności, że środki te sprzyjają zdaniem skarżącej przedsiębiorstwom prywatnym poprzez przyznanie im korzyści w porównaniu z instytucjami publicznymi świadczącymi takie same usługi, które to instytucje muszą ponosić całość kosztów związanych z okresami nieobecności pracowników z powodu macierzyństwa i opieki nad członkami rodziny z poważną niepełnosprawnością, co pociąga poważne skutki finansowe.

4. Zarzut czwarty dotyczący okoliczności, że sporne środki wpływają zdaniem skarżącej na wymianę handlową między państwami członkowskimi, ponieważ przynoszą one korzyści grupom wielonarodowym i przedsiębiorstwom włoskim z udziałem kapitału zagranicznego, które inwestują we Włoszech w celu osiągania zysków, i karzą instytucje publiczne o mniejszych rozmiarach, które nie mają celu zarobkowego, poprzez zmianę ich struktury kosztów siły roboczej.