Sprawa T-491/11 P: Odwołanie wniesione w dniu 19 września 2011 r. przez Luigiego Marcuccia od postanowienia wydanego w dniu 30 czerwca 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-14/10 Marcuccio przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.331.27/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 listopada 2011 r.

Odwołanie wniesione w dniu 19 września 2011 r. przez Luigiego Marcuccia od postanowienia wydanego w dniu 30 czerwca 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-14/10 Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa T-491/11 P)

(2011/C 331/52)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 12 listopada 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i bez żadnego wyjątku;

– tytułem głównym, uwzględnienie w całości i bez żadnego wyjątku żądań przedstawionych w pierwszej instancji;

– zasądzenie od Komisji Europejskiej na rzecz wnoszącego odwołanie wszystkich poniesionych przez niego kosztów oraz kosztów postępowania;

– ewentualnie, przekazanie sprawy do Sądu do spraw Służby Publicznej, aby wydał orzeczenie w zmienionym składzie co do istoty sprawy.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie ma na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 30 czerwca 2011 r., na mocy którego została oddalona jako oczywiście bezzasadna skarga, mająca za przedmiot żądanie naprawienia szkody materialnej i niematerialnej, jakie wnoszący odwołanie jakoby poniósł z uwagi na rzekome przewlekłe postępowanie w sprawie stwierdzenia trwałej częściowej niezdolności do pracy.

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa w związku z brakiem uzasadnienia, a także naruszeniem obowiązku właściwego dochodzenia, w zakresie, w jakim zawsze i w każdym razie systematycznie wykluczano odpowiedzialność cywilną instytucji Unii Europejskiej w wypadku naruszenia spoczywającego na niej obowiązku uzasadnienia każdej z jej decyzji i orzekano, że argumentacja wnoszącego odwołanie w tym zakresie była nieistotna dla sprawy.

2) Zarzut drugi dotyczący błędnych, przekręconych i nieracjonalnych wykładni i zastosowania pojęcia obowiązku uzasadnienia.

3) Zarzut trzeci dotyczący zupełnego braku uzasadnienia w związku z brakiem dochodzenia i uchybieniami proceduralnymi, ponieważ Sąd nie stwierdził, że obrona Komisji została przedstawiona z przekroczeniem terminu i stąd była niedopuszczalna.

4) Czwarty zarzut, dotyczący naruszenia art. 44 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej oraz naruszenia prawa wnoszącego odwołanie do rzetelnego procesu i prawa do obrony.

5) Piąty zarzut, dotyczący błędnych, przekręconych i nieracjonalnych wykładni i zastosowania art. 94 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej.