Sprawa T-489/11: Skarga wniesiona w dniu 20 września 2011 r. - Ruse Industry przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.347.36

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 listopada 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 września 2011 r. - Ruse Industry przeciwko Komisji

(Sprawa T-489/11)

(2011/C 347/66)

Język postępowania: bułgarski

(Dz.U.UE C z dnia 26 listopada 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ruse Industry AD (Ruse, Bułgaria) (przedstawiciele: adwokaci: A. Angelov i S. Pankov)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności art. 2-5 decyzji Komisji z dnia 13 lipca 2011 r. dotyczącej przyznanej przez Bułgarię na rzecz Ruse Industry pomocy państwa C 12/2010 i N 389/2009

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności art. 2-5 decyzji Komisji z dnia 13 lipca 2011 r. dotyczącej przyznanej przez Bułgarię na rzecz Ruse Industry pomocy państwa C 12/2010 i N 389/2009;

– obciążenie pozwanej kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, gdyż zgodnie z tym przepisem to, co Komisja uważa za zaniechanie przez państwo podjęcia kroków w celu ściągnięcia należnych mu kwot, nie stanowi nowej pomocy państwa w rozumieniu art. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE⁽¹⁾ ani zmiany istniejącej pomocy państwa. Ponadto nie występuje zwiększenie ogólnego ryzyka dla państwa; niemniej nawet gdyby miało to miejsce, również nie mogłoby stanowić podstawy zakwalifikowania rozpatrywanych okoliczności jako nowej pomocy państwa.

2) Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 263 ust. 2 trzecia alternatywa TFUE, w zakresie w jakim Komisja bez przytoczenia jakichkolwiek dowodów i podania powodów niesłusznie założyła, że okoliczność, iż państwo nie zażądało zwrotu należnych kwot, stanowi antykonkurencyjną korzyść dla spółki i dlatego jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym.

3) Zarzut trzeci dotyczy wady proceduralnej, gdyż decyzja Komisji nie zawiera powodów, które doprowadziły do sformułowania przyjętych wniosków.

4) Zarzut czwarty dotyczy naruszenia art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999, gdyż w zaskarżonej decyzji nie podano ani wysokości kwoty, której zwrotu należy zażądać od skarżącej, ani odpowiednich odsetek według proporcjonalnej stopy ustalonej przez Komisję.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 83, S. 1.