Sprawa T-487/11: Skarga wniesiona w dniu 9 września 2011 r. - Banco Privado Portugues, S.A. i masa upadłości Banco Privado Portugues, S.A. przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.340.28

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 listopada 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 września 2011 r. - Banco Privado Português, S.A. i masa upadłości Banco Privado Português, S.A. przeciwko Komisji

(Sprawa T-487/11)

(2011/C 340/57)

Język postępowania: portugalski

(Dz.U.UE C z dnia 19 listopada 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Banco Privado Português, S.A. - w likwidacji ("BPP") i masa upadłości Banco Privado Português, S.A. - w likwidacji ("masa upadłości") (Lizbona, Portugalia) (przedstawiciele: C. Fernandez, F. Pereira Coutinho, M. Esperança Pina, T. Mafalda Santos, R. Leandro Vasconcelos i A. Kéri, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu:

– o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 20 lipca 2010 r. w sprawie pomocy państwa C 33/09 (ex NN 57/09, CP 191/09) udzielonej przez Portugalię w postaci gwarancji rządowej udzielonej BPP⁽¹⁾;

– w braku takiego stwierdzenia, pomocniczo, o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w części, w której stwierdziła, że pomoc państwa w postaci gwarancji jest bezprawna i sprzeczna z prawem w okresie od 5 grudnia 2008 r. do 5 czerwca 2009 r.;

– pomocniczo, o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w części, w jakiej zarządziła zwrot (spornej) pomocy zgodnie z art. 2-4;

– w braku takiego stwierdzenia, pomocniczo o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w części, w jakiej zarządziła zwrot pomiędzy 5 grudnia 2008 r. a 5 czerwca 2009 r.;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący: braku uzasadnienia

– Komisja nie uzasadniła, w jaki sposób udzielenie gwarancji miałoby wpłynąć na wymianę pomiędzy państwami członkowskimi, a w konsekwencji zakłócić konkurencję. Sposób obliczenia kwoty spornej pomocy nie został uzasadniony. Komisja nie uzasadniła, co najwyżej przedstawiając niejasne uzasadnienie pozostające w wyraźnej sprzeczności, w zakresie okresu trwania zarzucanej pomocy, a w związku z tym również w zakresie obliczenia jej kwoty

2) Zarzut drugi dotyczący: naruszenia art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE:

– Komisja pominęła fakt, że gwarancja państwowa udzielona BPP jest uzasadniona na podstawie art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE, dotyczącego pomocy przeznaczonej na "zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce państw członkowskich".

3) Zarzut trzeci dotyczący: oczywistego błędu w ustaleniach okoliczności faktycznych i związanego z tym naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE

– Komisja dokonała nieprawidłowej subsumcji okoliczności faktycznych do prawa i pominęła dokładniej okoliczność, że BPP nie prowadził już działalności oraz że celem gwarancji było wyłącznie finansowanie niezbędne dla stawienia czoła zobowiązaniom tego banku poprzedzającym date udzielenia gwarancji. Udzielona gwarancja nie przysporzyła BPP korzyści, nie miała wpływu na wymianę pomiędzy państwami członkowskimi, nie zakłóciła konkurencji, ani też nie mogła wywołać takich skutków, z którego to względu nie może zostać uznana za sprzeczną ze wspólnym rynkiem.

4) Zarzut czwarty dotyczący: naruszenia art. 108 ust. 2 TFUE

– Zaskarżona decyzja nakazała zwrot spornej pomocy, jako sprzecznej z wewnętrznym rynkiem z powodów wyłącznie proceduralnych. Przyjęty sposób obliczenia kwoty podlegającej zwrotowi był sprzeczny z zasadami ustanowionymi w wytycznych Komisji.

5) Zarzut piąty dotyczący: naruszenia prawa do rzetelnej administracji:

– Komisja nałożyła nadmierny i pozbawiony podstawy prawnej warunek dotyczący obowiązku Portugalii notyfikacji przedłużenia terminu gwarancji w sposób identyczny do formalnej notyfikacji wymaganej dla nowej pomocy.

6) Zarzut szósty dotyczący: naruszenie zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań

– Zaskarżona decyzja narusza zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań w zakresie, w jakim zarządza zwrot spornej pomocy.

7) Zarzut siódmy dotyczący: naruszenia prawa do równego traktowania:

– Sporna decyzja narusza prawo do równego traktowania w zakresie, w jakim niniejszy przypadek został potraktowany odmiennie w porównaniu z podobnymi sytuacjami.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 159, 17.6.2011, s. 95.