Sprawa T-486/14: Skarga wniesiona w dniu 25 czerwca 2014 r. - Stawycki przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.303.45

Akt nieoceniany

Wersja od: 8 września 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 czerwca 2014 r. - Stawycki przeciwko Radzie

(Sprawa T-486/14)

Język postępowania: angielski

(2014/C 303/53)

(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2014 r.)

Strony

Skarżący: Eduard Stawycki (Belgia) (przedstawiciel: J. Grayston, solicitor, i adwokaci P. Gjørtler, G. Pandey, D. Rovetta i M. Gambardella)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady 2014/216/WPZiB z dnia 14 kwietnia 2014 r. wykonującej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 111, s. 91) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 381/2014 z dnia 14 kwietnia 2014 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 111, s. 33) w zakresie, w jakim na podstawie zaskarżonych aktów nazwisko skarżącego zostało umieszczone w wykazie osób i podmiotów, do których stosuje się środki ograniczające;

- obciążenie Rady kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi sześć zarzutów dotyczących naruszenia istotnego wymogu proceduralnego oraz naruszenia traktatów i przepisów prawa dotyczących ich stosowania, to jest: naruszenia prawa do bycia wysłuchanym, naruszenia obowiązku notyfikacji, niewystarczającego uzasadnienia, naruszenia prawa do obrony, niewłaściwej podstawy prawnej i oczywistego błędu w ocenie.

Skarżący stwierdza, że Rada nie przystąpiła do przesłuchania go i że żadne przeciwne względy tego nie uzasadniają. Ponadto Rada nie notyfikowała skarżącemu zaskarżonych aktów i w każdym razie akty te zawierają niewystarczające uzasadnienie. Rada nie odpowiedziała na żądania dostępu do informacji i do dokumentów. Poprzez te zaniechania Rada naruszyła prawo skarżącego do obrony, któremu odmówiono możliwości skutecznego przedstawienia argumentów przeciwko ustaleniom Rady, ponieważ o ustaleniach tych nie poinformowano skarżącego. Co więcej, środki przyjęte przez Radę nie są środkami polityki zagranicznej, lecz stanowią raczej międzynarodową współpracę w sprawach karnych i zostały zatem przyjęte na niewłaściwej podstawie prawnej. Wreszcie środki ustanowione przez Radę zostały przyjęte bez należytego uwzględnienia istotnych faktów oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka odnoszącego się do postępowań karnych prowadzonych na terytorium Ukrainy, w szczególności w odniesieniu do ścigania byłych urzędników rządowych.