Sprawa T-485/19: Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2019 r. - Babcock International Group i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.312.28

Akt nienormatywny
Wersja od: 16 września 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2019 r. - Babcock International Group i in./Komisja
(Sprawa T-485/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 312/24)

(Dz.U.UE C z dnia 16 września 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Babcock International Group plc (Londyn, Zjednoczone Królestwo), Babcock Aviation Services (Holdings) Ltd (Londyn) i Babcock Mission Critical Services Leasing Ltd (Londyn) (przedstawiciele: J. Lesar, solicitor i K. Beal, QC)

Stron a pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

-
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2019) 2526 final z dnia 2 kwietnia 2019 r. w sprawie pomocy państwa SA.44896 wdrożonej przez Zjednoczone Królestwo dotyczącej zwolnienia podatkowego dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych;
-
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1.
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja błędnie zastosowała art. 107 ust. 1 TFUE i/lub popełniła oczywisty błąd w ocenie przy wyborze ram odniesienia dla analizy systemu podatkowego. Komisja powinna była uznać za ramy odniesienia system opodatkowania osób prawnych Zjednoczonego Królestwa, a nie jedynie system opodatkowania kontrolowanych spółek zagranicznych (KSZ).
2.
Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja, stosując art. 107 ust. 1 TFUE, naruszyła prawo i/lub popełniła oczywisty błąd w ocenie, przyjmując błędne podejście do analizy systemu opodatkowania KSZ. Komisja w motywach 124-126 zaskarżonej decyzj i błędnie uznała przepisy części 9A rozdziału 9 brytyjskiej Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [ustaw y podatkowej (przepisy międzynarodowe i inne) z 2010 r.] za formę odstępstwa od ogólnego obciążenia podatkowego zawartego w przepisach rozdziału 5 tej ustawy.
3.
Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja, stosując art. 107 ust. 1 TFUE, naruszyła prawo, stwierdzając w motywach 127-151 zaskarżonej decyzji, że kryterium selektywności zostało spełnione, ponieważ przedsiębiorstwa znajdujące się w porównywalnej pod względem faktycznym i prawnym sytuacji zostały potraktowane w odmienny sposób.
4.
Zarzut czwarty dotyczący tego, że zwolnienie podatkowe w wysokości 75 % przewidziane w przepisach sekcji 371ID Taxatio n (International and Other Provisions) Act 2010 [ustawy podatkowej (przepisy międzynarodowe i inne) z 2010 r.] jest uzasadnione charakterem i ogólną strukturą systemu podatkowego.
5.
Zarzut piąty dotyczący tego, że nałożenie obciążenia podatkowego na KSZ, które spełniają wymogi zwolnień zawartych w części 9A rozdziału 9 brytyjskiej Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 [ustawy podatkowej (przepisy międzynarodowe i inne) z 2010 r.] jako grupa stanowiłoby naruszenie swobody przedsiębiorczości skarżących sprzeczne z art. 49 TFUE.
6.
Zarzut szósty dotyczący oczywistego błędu w ocenie w odniesieniu do kwestii zwolnienia podatkowego w wysokości 75 % oraz stałego współczynnika.
7.
Zarzut siódmy dotyczący tego, że decyzja Komisji nie jest zgodna z ogólną zasadą niedyskryminacji i równego traktowania w prawie Unii.
8.
Zarzut ósmy dotyczący tego, że Komisja również naruszyła prawo, stosując poprzez analogię lub powołując się w niewłaściw y sposób na przepisy dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 1 , która nie miała zastosowania ratione temporis.
1 Dyrektywa Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiająca przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz.U. 2016, L 193, s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.