Sprawa T-485/12: Skarga wniesiona w dniu 9 sierpnia 2021 r. - BNetzA / ACER.
Dz.U.UE.C.2021.401.15
Akt nienormatywnySkarga wniesiona w dniu 9 sierpnia 2021 r. - BNetzA / ACER
(Sprawa T-485/12)
(2021/C 401/17)
(Dz.U.UE C z dnia 4 października 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Bundesnetzagentur für Elektrizität, Gas, Telekommunikation, Post und Eisenbahnen (BNetzA) (Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte U. Karpenstein i K. Reiter)
Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Odwoławczej pozwanej nr A-001-2021 (wersja skonsolidowana) z dnia 28 maja 2021 r. (zaskarżona decyzja),
- posiłkowo, na wypadek gdyby Sąd nie stwierdził nieważności decyzji w całości, stwierdzenie nieważności w takim zakresie, w jakim potwierdzono wymienione poniżej części i postanowienia decyzji pozwanej nr 30/2020 z dnia 30 listopada 2020 r.:
(i) artykuł 1 ust. 1 zd. 2, art. 2 ust. 2 lit. j) i art. 3 załącznika I;
(ii) artykuł 7 załącznika I;
(iii) artykuł 12 ust. 2 załącznika I;
(iv) wszystkie części i postanowienia, które wyraźnie odnoszą się do postanowień wymienionych w ppkt od (i) do (iii).
- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący niezgodności rozszerzenia metody podziału kosztów na elementy sieci inne niż elementy sieci międzystrefowej z wymogami art. 16 ust. 13 rozporządzenia (UE) 2019/943 1 i art. 74 rozporządzenia (UE) 2015/1222 2 . W każdym wypadku brak jest niezbędnej podstawy prawnej. Co najmniej zakres stosowania metody podziału kosztów został błędnie wyprowadzony z wymogów bezpieczeństwa operacyjnego i zasady "zanieczyszczający płaci".
2. Zarzut drugi dotyczący tego, że zakaz nettingu (kompensowania) narusza w szczególności art. 16 ust. 11 i 13 rozporządzenia (UE) 2019/943 oraz że powoduje on, iż metoda podziału kosztów jest wewnętrznie sprzeczna.
3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że określenie przez pozwaną tymczasowego poziomu tolerancji dla legalnych przepływów kołowych w oparciu o jej własne normy jest formalnie i materialnie sprzeczne z prawem Unii. Z formalnego punktu widzenia pozwana narusza kompetencje operatorów systemów przesyłowych i krajowych organów regulacyjnych w zakresie ustalania poziomu tolerancji. Ponadto określono w nim tymczasowy poziom tolerancji, mimo że brakuje analizy poziomu uzasadnionych przepływów kołowych przez operatorów systemów przesyłowych, wymaganej na mocy art. 16 ust. 13 pkt 2 rozporządzenia (UE) 2019/943. Istotnie, metoda podziału kosztów narusza określony w art. 16 ust. 13 pkt 2 rozporządzenia (UE) 2019/943 wymóg ustalenia indywidualnych poziomów tolerancji dla "każdej poszczególnej granicy obszaru rynkowego" poprzez ustalenie jednolitego poziomu tolerancji rozdzielonego równomiernie pomiędzy strefy obszaru rynkowego powodujące przepływy kołowe. Przynajmniej tymczasowo ustalony poziom tolerancji nie ma niezbędnej podstawy prawnej.
4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że uprzywilejowanie przepływów kołowych w stosunku do przepływów wewnętrznych, na których opiera się metoda podziału kosztów, przy ustalaniu przyczyn ograniczeń sieci narusza art. 16 ust. 13 rozporządzenia (UE) 2019/943. Ponadto stwarza on niewłaściwe zachęty. Jest ona również niezgodna z zasadą sprawiedliwości i zasadą niedyskryminacji.
5. Zarzut piąty dotyczący tego, że metoda podziału kosztów jest sprzeczna z prawem Unii, przynajmniej w jej wymaganym ujęciu całościowym. Szeroki zakres stosowania, zakaz kompensowania, błędny poziom tolerancji i priorytetowe traktowanie przepływów kołowych poprzez przepływy wewnętrzne są ze sobą powiązane i wzajemnie się potęgują. Przynajmniej w ujęciu całościowym doprowadziły one do naruszenia zasady "zanieczyszczający płaci", zakazu dyskryminacji i wymogu sprawiedliwości. Ponadto metoda podziału kosztów, przynajmniej w swoim ogólnym skutku, jest niezgodna z celem Unii, jakim jest zwiększenie udziału energii odnawialnych. Metoda podziału kosztów jest ogólnie nieproporcjonalna, a w każdym razie pozbawiona niezbędnej podstawy prawnej.
6. Zarzut szósty dotyczący tego, że zawarty w metodologii podziału kosztów bezwarunkowy obowiązek operatorów systemów przesyłowych do opracowania i przedstawienia organom regulacyjnym do zatwierdzenia propozycji zmian w terminie dwunastu miesięcy od wdrożenia metodologii podziału kosztów narusza art. 16 ust. 13 rozporządzenia (UE) 2019/943 oraz art. 74 ust. 6 lit. b) w związku z art. 9 ust. 13 rozporządzenia (UE) 2015/1222.