Sprawa T-485/11: Skarga wniesiona w dniu 12 września 2011 r. - Akzo Nobel i Akcros Chemicals przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.331.25/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 listopada 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 12 września 2011 r. - Akzo Nobel i Akcros Chemicals przeciwko Komisji

(Sprawa T-485/11)

(2011/C 331/49)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 12 listopada 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Akzo Nobel NV (Amsterdam, Niderlandy) i Akcros Chemicals Ltd (Warwickshire, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: C. Swaak i R. Wesseling, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności, w całości lub w części, decyzji Komisji z dnia 30 czerwca 2011 r. zmieniającej decyzję Komisji C(2009) 8682 wersja ostateczna z dnia 11 listopada 2009 r. dotyczącą postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE (obecnie art. 101 TFUE) oraz art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/38.589 - Stabilizatory termiczne), w zakresie w jakim adresowana była do skarżących;

– tytułem żądania ewentualnego, obniżenie grzywny nałożonej w art. 1 ust. 2, 4, 19 i 21 decyzji Komisji z dnia 30 czerwca 2011 r.; oraz

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżące podnoszą trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja błędnie przypisała solidarną odpowiedzialność skarżącym i spółkom grupy Elementis i błędnie zastosowała pojęcie solidarnej odpowiedzialności uznając skarżące za odpowiedzialne za zapłatę części grzywny nałożonej na spółki należące do grupy Elementis.

2) Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja błędnie zmieniła decyzję z 2009 r. na szkodę skarżących (pomimo wniesienia skargi o stwierdzenie nieważności decyzji z 2009 r.) z naruszeniem zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań.

3) Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja błędnie zmieniła decyzję z 2009 r. nie sporządziwszy uprzednio uzupełniającego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów, naruszając w ten sposób prawo do obrony skarżących, a w szczególności ich prawo do bycia wysłuchanym.