Sprawa T-483/19: Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2019 r. - Meggitt i Cavehurst/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.312.25

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 września 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2019 r. - Meggitt i Cavehurst/Komisja

(Sprawa T-483/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 312/22)

(Dz.U.UE C z dnia 16 września 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Meggitt plc (Christchurch, Zjednoczone Królestwo) i Cavehurst Ltd (Christchurch) (przedstawiciele: J. Lesar, Solicitor i K. Beal, QC)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2019) 2526 final z dnia 2 kwietnia 2019 r. w sprawie pomocy państwa SA.44896 wdrożonej przez Zjednoczone Królestwo dotyczącej zwolnienia podatkowego dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.

1. Zgodnie z zarzutem pierwszym Komisja błędnie zastosowała art. 107 ust. 1 TFUE lub dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, dokonując wyboru ram odniesienia dla analizy systemu podatkowego. Komisja powinna była przyjąć jako ramy odniesienia brytyjski system opodatkowania osób prawnych, a nie wyłącznie system opodatkowania kontrolowanych spółe k zagranicznych (KSZ).

2. Zgodnie z zarzutem drugim Komisja naruszyła prawo stosując art. 107 ust. 1 TFUE lub dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, przyjmując błędne podejście do analizy systemu opodatkowania kontrolowanych spółek zagranicznych. Komisja w motywach 124-126 zaskarżonej decyzji błędnie odniosła się do przepisów rozdziału 9 części 9A Taxation (International and Othe r Provisions) Act 2010 [ustawy podatkowej (międzynarodowe i inne przepisy) z 2010 r.] jako do formy odstępstwa od ogólneg o obciążenia podatkowego ustanowionego w przepisach rozdziału 5 tej ustawy.

3. Zgodnie z zarzutem trzecim Komisja naruszyła prawo stosując art. 107 ust. 1 TFUE, stwierdziwszy w motywach 127-151 zaskarżonej decyzji, że kryterium selektywności zostało spełnione, ponieważ przedsiębiorstwa znajdujące się w porównywalnej sytuacji faktycznej i prawnej były traktowane w odmienny sposób.

4. Zgodnie z zarzutem czwartym zwolnienie podatkowe w wysokości 75 % zastosowane na podstawie przepisów sekcji 371ID Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 jest uzasadnione charakterem i ogólną strukturą systemu podatkowego.

5. Zgodnie z zarzutem piątym, nałożenie obciążenia podatkowego na kontrolowane spółki zagraniczne, które spełniają jak o grupa warunki zwolnienia podatkowego przewidzianego przepisami rozdziału 9 części 9A Taxation (International and Othe r Provisions) Act 2010, stanowiłoby naruszenie swobody przedsiębiorczości skarżących, co jest sprzeczne z art. 49 TFUE.

6. Zgodnie z zarzutem szóstym Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie zwolnienia podatkowego w wysokości 75 % oraz stałego współczynnika [kapitalizacji].

7. Zgodnie z zarzutem siódmym decyzja Komisji narusza zakaz dyskryminacji i ogólną zasadę równego traktowana w prawi e Unii.

8. Zgodnie z zarzutem ósmym Komisja również naruszyła prawo, stosując przez analogię przepisy dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 ¹ , która ratione temporis nie znajduje zastosowania do okoliczności niniejszej sprawy lub powołując się na przepisy tej dyrektywy w sposób nieuzasadniony.

9. Zgodnie z zarzutem dziewiątym Komisja naruszyła prawo stosując art. 107 ust. 1 TFUE, stwierdziwszy w motywie 176 zaskarżonej decyzji, że istnieje grupa beneficjentów (w tym skarżące) oraz że skarżące uzyskały pomoc, która powinna zosta ć odzyskana na podstawie art. 2 ust. 1 zaskarżonej decyzji.

¹ Dyrektywa Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiająca przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz.U. 2016 L 193, s. 1).