Sprawa T-476/12: Skarga wniesiona w dniu 31 października 2012 r. - Saint-Gobain Glass Deutschland przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.9.41/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 stycznia 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 31 października 2012 r. - Saint-Gobain Glass Deutschland przeciwko Komisji

(Sprawa T-476/12)

(2013/C 9/74)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 12 stycznia 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH (Akwizgran, Niemcy) (przedstawiciele: S. Altenschmidt i C. Dittrich Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji Komisji z dnia 4 września 2012 r. oznaczonej sygnaturą GestDem nr 3273/2012), którą odmówiono dostępu do danych Umweltbundesamt (federalnego urzędu ds. środowiska) Republiki Federalnej Niemiec dotyczących instalacji skarżącej, które to dane zostały przekazane Komisji przez wskazany urząd w ramach wykazu instalacji objętych dyrektywą 2003/87 przedstawionego na podstawie art. 15 ust. 1 decyzji Komisji Europejskiej z dnia 27 kwietnia 2011 r. (2011/278/UE);

– posiłkowo, stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji Komisji z dnia 25 września 2012 r. (oznaczonej sygnaturą GestDem nr 3273/2012), którą instytucja ta w każdym wypadku odmówiła dostępu do żądanych informacji;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:

1) Naruszenie art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001⁽¹⁾

Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że nie zostały spełnione przesłanki przedłużenia terminu na ustosunkowanie się do jej drugiego wniosku, wobec czego decyzję odmowną wydano już w dniu 4 września 2012 r.

2) Naruszenie art. 3 zdanie pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1367/2006⁽²⁾ w związku z art. 2 ust.1 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001

Strona skarżąca utrzymuje, że dorozumiane oddalenie jej wniosku narusza art. 3 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 1367/2006 w związku z art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1049/2001, ponieważ na podstawie tych przepisów przysługuje jej prawo dostępu do żądanych informacji dotyczących środowiska naturalnego, a przesłanki odmowy dostępu, które należy interpretować w sposób ścisły, nie zostały spełnione.

Strona skarżąca twierdzi w szczególności, że nie ma zastosowania przesłanka odmowy określona w art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001. Żądane dokumenty dotyczą wyłącznie danych, które zostały przekazane Komisji przez Republikę Federalną Niemiec, a nie oceny rzeczonych danych przez tę instytucję. Nie zachodzi zatem obawa, że proces podejmowania decyzji przez Komisję mógłby zostać poważnie naruszony.

Strona skarżąca podnosi dalej, że również brak zajęcia stanowiska przez organy, których opinii zasięgnięto, nie może stanowić podstawy oddalenia jej wniosku. Twierdzi ona w tym względzie, że wyjątek przewidziany w art. 4 ust. 5 rozporządzenia nr 1049/2001 nie może być interpretowany w sposób tak szeroki, aby oznaczał on, że dane państwo członkowskie posiada prawo weta, w oparciu o które może ono sprzeciwić się, według swego uznania, udzieleniu dostępu do żądanych dokumentów. Postępowanie takie kłóciłoby się z celem konwencji z Aarhus, jakim jest ustanowienie i promowanie przejrzystości procesu podejmowania decyzji w dziedzinie środowiska naturalnego.

3) Naruszenie obowiązku uzasadnienia

W ostatniej kolejności strona skarżąca podnosi zarzut naruszenia obowiązku uzasadnienia przewidzianego w art. 296 ust. 2 TFUE.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).

⁽²⁾ Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. L 264, s. 13).