Sprawa T-475/11 P: Odwołanie wniesione w dniu 5 września 2011 r. przez Luigiego Marcuccio od postanowienia wydanego w dniu 20 czerwca 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-67/10 Marcuccio przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.311.46

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 października 2011 r.

Odwołanie wniesione w dniu 5 września 2011 r. przez Luigiego Marcuccio od postanowienia wydanego w dniu 20 czerwca 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-67/10 Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa T-475/11 P)

(2011/C 311/85)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o uwzględnienie odwołania ze wszystkimi wynikającymi z tego skutkami prawnymi.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie dotyczy postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 20 czerwca 2011 r., którym odrzucono jako niedopuszczalną skargę mającą na celu zasądzenie od Komisji naprawienia szkody, która miała zostać wyrządzona w związku z odmową zwrotu okresowych kosztów ponoszonych w ramach przypadku, którego dotyczył wyrok Sądu z dnia 4 listopada 2008 r. w sprawie F-41/06 Marcuccio przeciwko Komisji.

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi 3 zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący niezgodności z prawem odrzucenia ze względu na niedopuszczalność trzeciej części żądania (między pkt 13 i 14 zaskarżonego postanowienia) a także czwartej części żądania (między pkt 19 i 20 zaskarżonego postanowienia) przedstawionych w pierwszej instancji przez wnoszącego odwołanie, ponieważ: a) dokonano błędnej i nieracjonalnej wykładni i zastosowania pojęcia wniosku w rozumieniu art. 90 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej oraz jego art. 91 a także w sposób nieuzasadniony i nielogiczny nie zastosowano się do orzecznictwa wiążącego w tym względzie; b) wystąpiły: całkowity brak uzasadnienia, błędna interpretacja okoliczności faktycznych, arbitralność, brak logiki, nieracjonalność.

2) Zarzut drugi dotyczący błędnej interpretacji okoliczności faktycznych i całkowitego braku przeprowadzenia wstępnych ustaleń faktycznych.

3) Zarzut trzeci dotyczący braku wypowiedzenia się w przedmiocie jednego z żądań przedstawionych przez wnoszącego odwołanie i w efekcie naruszenie zasady kontradyktoryjności i prawa wnoszącego odwołanie do obrony.