Sprawa T-474/16: Skarga wniesiona w dniu 25 sierpnia 2016 r. - Société wallonne des aéroports/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.371.28

Akt nieoceniany

Wersja od: 10 października 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 sierpnia 2016 r. - Société wallonne des aéroports/Komisja

(Sprawa T-474/16)

Język postępowania: francuski

(2016/C 371/30)

(Dz.U.UE C z dnia 10 października 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Société wallonne des aéroports SA (SOWEAR) (przedstawiciele: adwokaci A. Lepièce i H. Baeyens) Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie, że wniosek strony skarżącej dotyczący połączenia niniejszej sprawy ze sprawą T-818/14 jest dopuszczalny i zasadny;

- stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;

a w konsekwencji:

- stwierdzenie nieważności art. 3, 4, 5 i 6 decyzji Komisji z dnia 1 października 2014 r. SA.14093 w sprawie środków wdrożonych przez Belgię na rzecz Brussels South Charleroi Airport i spółki Ryanair;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa, jakiego miała dopuścić się Komisja, badając opłaty uiszczane przez Brussels South Charleroi Airport (BSCA) na rzecz strony skarżącej w świetle art. 1057 TFUE, podczas gdy decyzje o przystąpieniu do inwestycji, rozpoczęciu budowy infrastruktury lotniskowej oraz uruchomieniu BSCA zostały podjęte przed ogłoszeniem wyroku z dnia 12 grudnia 2000 r., Aéroports de Paris/Komisja (T-128/98, EU:T:2000:290), potwierdzonego przez Trybunał w wyroku z dnia 24 października 2002 r., Aéroports de Paris/Komisja (C-82/01 P, EU:C:2002:617).

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa, jakiego miała dopuścić się Komisja, kwalifikując Instrument Landing System (ILS) oraz usługę oznakowania pasa startowego jako wyposażenie i usługi o charakterze gospodarczym.

3. Zarzut trzeci dotyczący okoliczności, że rozumowanie, którym posłużyła się Komisja w celu ustalenia rocznej opłaty rynkowej obciążającej BSCA było oparte na błędnej metodologii i błędnych czynnikach uwzględnionych przy obliczaniu, co miało istotny wpływ na kwotę pomocy, a nadto skutkowało oczywistym błędem uzasadnienia.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa, jakiego miała dopuścić się Komisja, po pierwsze, uwzględniając w kwocie opłaty podlegającej odzyskaniu od BSCA pomoc przyznaną na realizację zadań w dziedzinie bezpieczeństwa (czyli dotacji "ochrona przeciwpożarowa i utrzymanie"), a po drugie, nie biorąc pod uwagę obniżenia dotacji "ochrona przeciwpożarowa i utrzymanie" w latach 2014 i 2015.