Sprawa T-471/11: Skarga wniesiona w dniu 5 września 2011 r. - Éditions Jacob przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2011.305.9
Akt nienormatywny(Sprawa T-471/11)
(2011/C 305/11)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 15 października 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Éditions Odile Jacob SAS (Paryż, Francja) (przedstawiciele: O. Fréget, M. Struys i L. Eskenazi, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji SG-Greffe(2011) D/C(2011) 3503 z dnia 13 maja 2011 r. wydanej w sprawie COMP/M.2978 Lagardère/Natexis/VUP po wydaniu przez Sąd w dniu 13 września 2010 r. wyroku w sprawie T-452/04 Éditions Odile Jacob przeciwko Komisji, w której to decyzji instytucja ta ponownie zatwierdziła status Wendel Investissement jako nabywcy aktywów zbywanych zgodnie ze zobowiązaniami zaciągniętymi w związku z decyzją Komisji z dnia 7 stycznia 2004 r. zezwalającą na przeprowadzenie koncentracji Lagardère/Natexis/VUP
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
1) Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego braku możliwości wydania przez Komisję decyzji zatwierdzającej ex post, a ponadto z mocą wsteczną, nabycie przez Wendel w 2004 r. aktywów Editis. Skarżąca podnosi, że:
– działając w ten sposób i nie wyciągając wszelkich konsekwencji ze stwierdzonej przez Sąd bezprawności związanej z brakiem niezależności pełnomocnika, któremu powierzono nadzór nad tym zbyciem aktywów, Komisja naruszyła art. 226 TFUE oraz
– określając dzień 30 lipca 2004 r. jako datę wejścia w życie zaskarżonej decyzji Komisja naruszyła zasadę niedziałania prawa wstecz, wbrew orzecznictwu Trybunału, które dopuszcza taką możliwość jedynie wyjątkowo i pod warunkiem, po pierwsze, że wymagają tego względy interesu ogólnego, oraz, po drugie, że uwzględnione zostały uzasadnione oczekiwania zainteresowanych. Skarżąca podnosi, że żaden z tych warunków nie został spełniony w niniejszym przypadku.
2) Zarzut drugi dotyczący braku podstawy prawnej dla wydania zaskarżonej decyzji spowodowanego tym, że decyzja Komisji z dnia 7 stycznia 2004 r. zezwalająca na przeprowadzenie koncentracji nie znajduje już zastosowania ze względu na stwierdzenie przez Sąd nieprzestrzegania przez Lagardère pewnych zaciągniętych przez nią zobowiązań.
3) Zarzuty trzeci i czwarty dotyczące popełnionych przez Komisję naruszeń prawa oraz oczywistych błędów w ocenie kandydatury Wendel, zarówno w 2004 r., jak i w nowej decyzji zatwierdzającej, a także popełnionych przez nią błędów związanych, po pierwsze, z uwzględnieniem przy wydawaniu zaskarżonej decyzji danych dotyczących okresu po dniu 30 lipca 2004 r., oraz, po drugie, z wybiórczym i częściowym uwzględnieniem tych danych.
4) Zarzut piąty dotyczący nadużycia władzy w szczególności ze względu na to, że wydając ex post decyzję zatwierdzającą z mocą wsteczną niezgodne z prawem zbycie aktywów oraz zatwierdzając nowego przedstawiciela, któremu powierzono zadanie polegające jedynie na sporządzeniu nowego raportu potwierdzającego status Wendel jako nabywcy zbywanych aktywów, Komisja obeszła cel art. 266 TFUE oraz rozporządzenia nr 4064/89(1), które przewidywało m.in. możliwość cofnięcia decyzji zatwierdzającej oraz ukarania podmiotów odpowiedzialnych za bezprawność, do której doszło.
5) Zarzut szósty dotyczący braku uzasadnienia ze względu na to, że zaskarżoną decyzję cechuje niewystarczający charakter uzasadnienia i jednocześnie jego wewnętrzna sprzeczność.
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4064/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 395, s. 1; wersja scalona uwzględniająca sprostowania została opublikowana w Dz.U. 1990, L 257, s. 13; polskie wydanie specjalne: rozdział 08 Tom 01 s. 31 - 42).