Sprawa T-470/13: Skarga wniesiona w dniu 30 sierpnia 2013 r. - Merck przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.325.46

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 listopada 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 sierpnia 2013 r. - Merck przeciwko Komisji

(Sprawa T-470/13)

(2013/C 325/74)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Merck KGaA (Darmstadt, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci B. Bär-Bouyssière, K. Lillerud, L. Voldstad, B. Marschall, P. Sabbadini, R. De Travieso, M. Holzhäuser, S. O oraz M. Marelus, Solicitor, R. Kreisberger i L. Osepciu, Barristers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1 decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39.226 - Lundbeck oraz art. 2 ust. 5, art. 3 i art. 4 w zakresie, w jakim dotyczą Mercka;

– tytułem żądania ewentualnego, uchylenie grzywny nałożonej na Mercka lub obniżenie jej kwoty; oraz

– w każdym razie, zasądzenie na rzecz Mercka poniesionych przez skarżącego kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzynaście zarzutów.

1) Zarzut pierwszy, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja popełniła błąd w swej interpretacji pojęcia ograniczenia konkurencji ze względu na cel w rozumieniu art. 101.

2) Zarzut drugi, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że teoretyczne rozważania Komisji dotyczące szkody są obarczone błędem.

3) Zarzut trzeci, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że stanowisko Komisji jest sprzeczne z zasadą pewności prawa.

4) Zarzut czwarty, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja popełniła błąd, nie uwzględniając lub nie uwzględniając w pełni kontekstu faktycznego, gospodarczego i prawnego, który wskazywał, iż w braku porozumień GUK nie wprowadziłby cytalopramu szybciej w Zjednoczonym Królestwie lub na inne rynki EOG.

5) Zarzut piąty, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja popełniła błąd w ocenie zakresu porozumień Lundbecka z GUK.

6) Zarzut szósty, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła prawo i popełniła oczywisty błąd w zakresie ustaleń faktycznych, przyjmując, iż Lundbeck i GUK byli potencjalnymi konkurentami.

7) Zarzut siódmy, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, uznając, iż GUK miał antykonkurencyjne zamiary, zawierając porozumienia Zjednoczone Królestwo i EOG.

8) Zarzut ósmy, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja popełniła błąd dotyczący okoliczności faktycznych w ustaleniach odnośnie wielkości i celu transferu środków pieniężnych pomiędzy Lundbeckiem a GUK.

9) Zarzut dziewiąty, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja nie dokonała właściwej oceny argumentów przedstawionych przez strony na postawie art. 101 ust. 3 TFUE.

10) Zarzut dziesiąty, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja nie uwzględniła należycie dowodów przedstawionych przez Mercka obalających domniemanie decydującego wpływu a zatem popełniła błędy faktyczne i błędy co do prawa, przyjmując, iż domniemanie to nie zostało obalone.

11) Zarzut jedenasty, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że należy stwierdzić nieważność decyzji Komisji z powodu nadmiernej zwłoki.

12) Zarzut dwunasty dotyczący naruszenia przez Komisję prawa stron do bycia wysłuchanym.

13) Zarzut trzynasty w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja popełniła błąd w ocenie sankcji.