Sprawa T-456/13: Skarga wniesiona w dniu 21 sierpnia 2013 r. - Sea Handling przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.298.10

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 października 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 21 sierpnia 2013 r. - Sea Handling przeciwko Komisji

(Sprawa T-456/13)

(2013/C 298/17)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 12 października 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Sea Handling SpA (Somma Lombardo, Włochy) (przedstawiciele: B. Nascimbene i M. Merola, avvocati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, w której Komisja odmówiła SEA Handling S.p.A. dostępu do dokumentów, których dotyczy wniosek z dnia 27 lutego 2013 r.;

– nakazanie Komisji przedstawienia żądanych dokumentów stronie skarżącej;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga jest skierowana przeciwko decyzji Komisji odmawiającej udzielenia skarżącej dostępu do znajdujących siew posiadaniu strony pozwanej dokumentów dotyczących postępowania administracyjnego, które doprowadziło do wydania decyzji Komisji z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie podwyższenia kapitału dokonanego przez spółkę SEA handling S.p.A. na rzecz spółki SEA Handling (postępowanie SA.21420 - Włochy/SEA Handling)

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszeń proceduralnych

– W tym względzie strona skarżąca podnosi naruszenie art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(Dz.U. L 145, s. 43), jak również art. 41 i 47 Karty praw podstawowych Unii europejskiej, ponieważ, po pierwsze, postępowanie, które doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji, charakteryzowały okresy nieuzasadnionej ciszy i nie uzasadnione we właściwy sposób przedłużenia, a po drugie, nieprzestrzeganie wyznaczonych terminów naruszyło prawo strony skarżącej do obrony.

2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001

– Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że zaskarżona decyzja jest obarczona oczywistym błędem w ocenie i naruszeniem obowiązku uzasadnienia, ponieważ jest oparta na założeniu, że dostęp do dokumentów poważnie zaszkodziłby dochodzeniu Komisji, jak również już zakończonym dochodzeniom, bez wskazania charakteru tej szkody.

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001

– W tym względzie strona skarżąca twierdzi, ze zaskarżona decyzja jest obarczona oczywistym błędem w ocenie i naruszeniem obowiązku uzasadnienia, ponieważ stanowi, że przyznanie dostępu do dokumentów zagrażałoby interesom handlowym podmiotu wnoszącego skargę do Komisji, bez wyjaśnienia, o jakie interesy chodzi, przez co pośrednio przynosi szkodę postępowaniu kontrolnemu w dziedzinie pomocy państwa; ponieważ myli interesy prywatne i interes publiczny dotyczący prawidłowego przebiegu dochodzenia zbyt szeroko interpretuje interesy chronione w art. 4 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia.

4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 oraz zasady proporcjonalności

– W tym względzie strona skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja jest również obarczona brakiem oceny możliwości przyznania stronie skarżącej jedynie częściowego dostępu do żądanych dokumentów.

5) Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 1049/2001 oraz zasady proporcjonalności również w związku z art. 42 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej

– Strona skarżąca twierdzi w tym względzie, że zaskarżona decyzja jest obarczona błędem w ocenie wyjątków mających zastosowanie w interesie publicznym. W szczególności Komisja odmówiła dostępu do dokumentów bez uwzględnienia istnienia nadrzędnego interesu publicznego związanego z ujawnieniem żądanych dokumentów i bez zbadania znaczenia rzeczywistych skutków, jakie ujawnienie to miałoby dla interesów handlowych osób trzecich oraz dla dochodzenia chronionego w art. 4 ust. 2 przytoczonego rozporządzenia.