Sprawa T-454/05: Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2005 r. przez Sumimoto Chemical Agro Europe i Philagro France przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2006.60.44
Akt nienormatywny(Sprawa T-454/05)
(2006/C 60/84)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 11 marca 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Sumitomo Chemical Agro Europe SAS (Lyon, Francja) i Philagro France SAS (Lyon, Francja) [przedstawiciele: C. Mereu, K. Van Maldegem, adwokaci]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji D/430967 lub, tytułem żądania alternatywnego,
– nakazanie pozwanej wypełniania zobowiązań ciążących na niej na mocy prawa wspólnotowego oraz włączenie procymidonu do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414, jako nadającego się do zastosowania w odniesieniu do wszelkich rodzajów upraw, zgodnie z wnioskiem skarżących;
– nakazanie pozwanej wypłaty odszkodowania na rzecz skarżącej w tymczasowej wysokości jednego euro z tytułu szkód poniesionych wskutek zastosowania spornej decyzji Komisji D/430967, lub, tytułem żądania alternatywnego, wskutek uchybienia przez pozwaną zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy prawa wspólnotowego poprzez brak ustosunkowania się do wniosków skarżących, jak również całości należnych odsetek, do momentu wyliczenia i określenia dokładnej kwoty;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania w niniejszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Dyrektywa Rady 91/414(1) z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin stanowi, iż Państwa Członkowskie nie dopuszczają środka ochrony roślin do obrotu, jeżeli nie zostanie on umieszczony w załączniku I do powołanej dyrektywy. Skarżące wielokrotnie zwracały się do Komisji w celu zapewnienia, iż procymidon - substancja czynna będąca składnikiem produkowanych przez nie środków ochrony roślin, zostanie włączona do załącznika I.
Pismem z dnia 20 października 2005 r., stanowiącym sporną decyzję, Komisja zawiadomiła pierwszą ze skarżących, iż ewentualne włączenie procymidonu do załącznika I zostałoby ograniczone jedynie do dodatkowych zastosowań, będących przedmiotem oceny w ramach UE, co z kolei jest uwarunkowane przedłożeniem wniosku dotyczącego szczegółowych warunków zastosowania oraz sposobów ograniczenia ryzyka.
Skarżące domagają się stwierdzenia nieważności spornej decyzji, kwestionując proponowane ograniczenie zakresu zezwolenia na wprowadzenie procymidonu do obrotu, prowadzące do ograniczenia rejestracji tej substancji zaledwie do dwóch rodzajów upraw, mianowicie śliwek i ogórków. Jednocześnie skarżące kwestionują wymóg przedłożenia bardzo szczegółowych warunków zastosowania. W opinii strony skarżącej wymogi te naruszają dyrektywę 91/414, która odnosi się wyłącznie do kategorii o charakterze ogólnym, takich jak środki owadobójcze, herbicydy lub regulatory wzrostu, pozostawiając Państwom Członkowskim ocenę zastosowania w odniesieniu do poszczególnych rodzaju upraw. W tym kontekście skarżące podnoszą, iż wymóg przedstawienia szczegółowych warunków zastosowania substancji czynnej nie jest ani przewidziany dyrektywą, ani uzasadniony z naukowego punktu widzenia.
Skarżące następnie podnoszą, iż sporna decyzja jest obarczona błędem, ponieważ stwierdza, iż wyniki badań przedłożone po upływie terminu zawitego nie mogły być przedmiotem analizy, gdy tymczasem zdaniem skarżących wszelkie dane dotyczące procymidonu zostały przedłożone w terminie. W opinii skarżących sporna decyzji narusza również art. 95 ust. 3 i art. 152 ust. 1 WE, odmawiając uwzględnienia badań przedstawionych w terminie i ocenionych jako zadawalające w ramach procedury włączenia substancji czynnej do załącznika I.
Skarżące powołują się również na naruszenia dyrektywy 91/414, rozporządzenia nr 3600/92(2), zasady dobrej administracji, zasady subsydiarności i proporcjonalności, zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz pewności prawa, ochrony wysokich standardów i niezależności badań naukowych, jak i równości traktowania, zasady nemo auditur turpitudinem suam allegans, a także obowiązku uzasadniania aktów.
W razie gdyby Trybunał uznał, iż sporne pismo nie stanowi aktu podlegającego zaskarżeniu na mocy art. 230 ust. 4 WE, skarżące podnoszą, iż podstawą ich skargi jest również art. 232 WE dotyczący skargi na bezczynność Komisji wobec odwołania od decyzji administracyjnej oraz formalnego wniosku. Ponadto, niezależnie od skargi o stwierdzenie nieważności decyzji i skargi na bezczynność, skarżące domagają się wypłaty odszkodowania za szkody poniesione bezpośrednio skutkiem spornego pisma.
______
(1) (Dz.U. 230, 19/08/1991, str. 1).
(2) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiające szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 366, 15/12/1992, str. 10).