Sprawa T-452/20: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2020 r. - Facebook Irlandia / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.287.40

Akt nienormatywny

Wersja od: 31 sierpnia 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2020 r. - Facebook Irlandia / Komisja

(Sprawa T-452/20)

Język postępowania: angielski

(2020/C 287/60)

(Dz.U.UE C z dnia 31 sierpnia 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Facebook Ireland Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: D. Jowell, QC, D. Bailey, Barrister, J. Aitken, D. Das, S. Malhi, R. Haria, M. Quayle, Solicitors i adwokat T. Oeyen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 decyzji Komisji C(2020) 3013 final z dnia 4 maja 2020 r. (sprawa AT.40684 - Facebook Marketplace) w zakresie, w jakim wymaga przedłożenia dokumentów wewnętrznych wyszczególnionych w załączniku I.B;

– ewentualnie: (i) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji Marketplace w zakresie, w jakim wymaga on niezgodnie z prawem przedstawienia dokumentów niemających znaczenia dla sprawy; (ii) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji w celu umożliwienia niezależnym specjalistom z dziedziny prawa UE przeprowadzenia kontroli adekwatności dokumentów, do których odnosi się wniosek o udostępnienie dokumentów, aby wyłączyć z obowiązku przedstawienia dokumenty, które są w oczywisty sposób nieistotne dla dochodzenia lub które są dokumentami osobistymi; lub (iii) stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim w jakim bezprawnie wymaga on niezgodnie z prawem przedstawienia nieistotnych dokumentów o charakterze osobistym lub prywatnym;

– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania poniesionym przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym zaskarżona decyzja wymagając przedstawienia dokumentów, z których przeważająca większość jest całkowicie nieistotna dla sprawy lub ma charakter osobisty, narusza zasadę konieczności wyrażoną w art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 lub narusza prawo do obrony Facebooka lub stanowi nadużycie władzy. W konsekwencji Komisja naruszyła prawo lub popełniła błąd w ocenie stosując art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003.

2. Zarzut drugi, zgodnie z którym zaskarżona decyzja wymagając przedstawienia tak wielu dokumentów (na przykład: korespondencji pracowników dotyczącej kwestii zdrowotnych, korespondencji w trakcie urlopu okolicznościowego ze względu na śmierć członka rodziny, dokumentów dotyczących osobistych inwestycji w nieruchomości, podań o pracę, ocen wewnętrznych oraz dokumentów oceniających zagrożenia bezpieczeństwa dla członków rodzin kluczowych pracowników Facebooka) narusza prawo podstawowe do prywatności, zasadę proporcjonalności i prawo podstawowe do dobrej administracji.

3. Zarzut trzeci, zgodnie z którym zaskarżona decyzja Marketplace nie wyjaśnia, w jaki sposób ustanowione w niej warunki wyszukiwania dokumentów będą odnosiły się jedynie do dokumentów niezbędnych lub istotnych dla dochodzenia Komisji, ani też dlaczego nie jest dozwolona kontrola znaczenie dokumentów dla sprawy przez niezależnych specjalistów z dziedziny prawa UE, ani nie wyjaśnia, ani też nie ustanawia spełniającego wymogi prawne "biura danych" (ang. data room) dla dokumentów o charakterze osobistym lub dokumentów całkowicie nieistotnych dla sprawy, w związku z czym zawiera niewystarczające uzasadnienie, co stanowi naruszenie art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 i art. 296 TFUE.