Sprawa T-451/18: Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2018 r. - Triantafyllopoulos i in. / EBC.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.373.12

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 października 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2018 r. - Triantafyllopoulos i in. / EBC

(Sprawa T-451/18)

Język postępowania: grecki

(2018/C 373/13)

(Dz.U.UE C z dnia 15 października 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Panagiotis Triantafyllopoulos (Patras, Grecja) i 487 innych skarżących (przedstawiciel: adwokat N. Ioannou)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- zasądzenie od Europejskiego Banku Centralnego naprawienia poniesionej przez skarżących szkody rzeczywistej, określonej dla każdego z nich w skardze, wynoszącej 83,77 EUR za udział posiadany w organizacji spółdzielczej, pomnożonej przez liczbę udziałów, których właścicielem jest każdy skarżący będący osobą fizyczną lub prawną;

- obciążenie Europejskiego Banku Centralnego kosztami strony skarżącej.

Zarzuty i główne argumenty

Przedmiotem skargi jest żądanie naprawienia szkody, która miała zostać wyrządzona skarżącym jako posiadaczom udziałów w "Achaïki Synetairistiki Trapeza SYN.P.E." (spółdzielczym banku kredytowym, dalej: Achaïki Synetairistiki Trapeza) wskutek objęcia tego banku szczególnym trybem likwidacji, która to szkoda obejmuje wystarczająco poważną stratę rzeczywistą, zwłaszcza z powodu wartości udziałów, których właścicielem jest każdy ze skarżących. Zdaje się, że szkoda ta została spowodowana wskutek niewystarczającej kontroli i niewystarczającego nadzoru ze strony Banku Grecji nad Achaïki Synetairistiki Trapeza w latach 1999-2012, ale także wskutek niewystarczającej kontroli i niewystarczającego nadzoru ze strony Europejskiego Banku Centralnego w odniesieniu do Banku Grecji, i za pośrednictwem tego ostatniego banku, ale także bezpośrednio w odniesieniu do Achaïki Synetairistiki Trapeza.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący okoliczności faktycznych, postępowania karnego i prawa krajowego.

- Od 1999 r. do momentu cofnięcia przez Bank Grecji zezwolenia Achaïki Synetairistiki Trapeza następujące po sobie poszczególne administracje zagarnęły majątek banku i wykorzystały go w celach przestępczych, całkowicie sprzecznych z ustawą. Miało to miejsce bez przestrzegania procedur prawnych przewidzianych dla funkcjonowania banku. Zgodnie z prawem krajowym Bank Grecji jest jedynym krajowym organem nadzoru odpowiedzialnym za podjęcie wszelkich środków zapobiegawczych, kontrolnych i wykonawczych w celu uniknięcia zdarzeń, które miały miejsce i które doprowadziły do roztrwonienia majątku banku.

2. Zarzut drugi dotyczący art. 340 TFUE.

- Na podstawie art. 340 akapit 3 TFUE, z uwagi na okoliczność, że EBC ma odrębną osobowość prawną, jest on zobowiązany do naprawienia, zgodnie z ogólnymi zasadami wspólnymi dla praw państw członkowskich, szkód wyrządzonych przez bank lub jego pracowników przy wykonywaniu ich funkcji.

3. Zarzut trzeci dotyczący orzecznictwa Trybunału

- Orzecznictwo Trybunału wymaga, by zostało udowodnione wystarczająco istotne naruszenie norm prawnych mających na celu przyznanie uprawnień jednostkom. Jeśli chodzi o wymóg istnienia wystarczająco istotnego naruszenia, decydującym kryterium do uznania, że przesłanka ta jest spełniona, jest ustalenie, czy dany organ Unii naruszył w oczywisty i poważny sposób granice przysługującego mu uznania. Zakres i intensywność wyrządzonej szkody oraz liczba poszkodowanych mogą zostać użyte jako kryteria, aby ustalić, czy dany organ przekroczył w oczywisty i poważny sposób granice przysługującego mu uznania. Ponadto należy podkreślić, że wystarczająco istotne naruszenie prawa Unii ma miejsce wtedy, gdy organ nie popełniłby błędów, gdyby dochował normalnej staranności i ostrożności. EBC naruszył spoczywający na nim na podstawie traktatu i jego statutu obowiązek nałożenia na Bank Grecji sankcji z powodu nieodpowiedniego nadzoru nad Achaïki Synetairistiki Trapeza. Ze swej strony EBC jest odpowiedzialny za kontrolowanie, czy banki krajowe państw członkowskich funkcjonują zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w traktacie i w jego statucie. W przypadku gdy taka kontrola nie była dokonywana, można mówić o niedociągnięciach administracyjnych - naruszeniu zasady dobrej administracji - które można było przewidzieć, gdyby EBC podjął odpowiednie środki, aby "przypomnieć" Bankowi Grecji zobowiązania, które na nim ciążą na podstawie traktatów i aby mu wskazać, że nie jest on uprawniony do pozostawienia instytucji kredytowych bez kontroli, ponieważ w ten sposób zostaje zagrożona stabilność pieniężna Unii Europejskiej, która stanowi główną rację bytu EBC. Europejski Bank Centralny powinien był skontrolować, czy Bank Grecji przestrzegał spoczywających na nim zobowiązań jako członek Europejskiego Systemu Banków Centralnych i w przypadku stwierdzenia, że owe zobowiązania nie były przestrzegane, powinien on był podjąć odpowiednie środki, a nie pozostać bezczynnym.