Sprawa T-451/17: Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2017 r. - Verband der Deutschen Biokraftstoffindustrie/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.318.15

Akt nieoceniany

Wersja od: 25 września 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 lipca 2017 r. - Verband der Deutschen Biokraftstoffindustrie/Komisja

(Sprawa T-451/17)

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 318/21)

(Dz.U.UE C z dnia 25 września 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Verband der Deutschen Biokraftstoffindustrie e.V. (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci R. Stein, P. Friton i H.J. Prieß)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności komunikatu Komisji o numerze rejestracyjnym BK/abd/ener.c.1(2017)2122195 w zakresie, w jakim na stronie 5 nakazuje stosowanie wartości emisyjnej w wysokości 99,57 g CO₂eq za MJ metanolu do celów obliczenia emisji gazów cieplarnianych w przypadku biodiesla; oraz

- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia dyrektywy 2009/28/WE ¹  poprzez odejście od przepisanej metodologii obliczania

- Strona skarżąca twierdzi, że zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. b) należy stosować metodologię określoną w części C załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE, jeżeli przy obliczaniu wartości emisyjnej uwzględnia się wartości rzeczywiste. Zgodnie z pkt 13 części C załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE emisję spowodowaną stosowanym paliwem, eu, uznaje się za zerową dla biopaliw i biopłynów. W zakwestionowanym komunikacie wymaga się, by w wyznaczonym terminie w dobrowolnych systemach certyfikacyjnych stosowana była kalkulacja odbiegająca od pkt 13 części C załącznika V do dyrektywy, która obejmuje także emisje spowodowane stosowaniem paliwa.

- Odejście od pkt 13 części C załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE narusza wymogi proceduralne tej dyrektywy. Dostosowanie metodologii określonej w załączniku V do dyrektywy wymaga zawsze zgodnie z art. 19 ust. 7 zdanie drugie dyrektywy zachowania procedury przewidzianej w art. 25 ust. 4 dyrektywy. Norma ta odsyła z kolei do art. 5a ust. 1-4 i art. 7 decyzji 1999/468/WG ²  z uwzględnieniem art. 8 tej decyzji, zgodnie z którym należy zwołać kontrolny komitet regulacyjny, zaś Parlament Europejski i Rada Europejska są zobowiązane dokonać kontroli. Forma nieformalnego komunikatu wydanego w krótkim terminie nie powinna była zostać wybrana.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązujących w prawie Unii zasad proporcjonalności, pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań wskutek wyznaczenia nieodpowiednio krótkiego terminu przejściowego dla systemów certyfikacyjnych w celu wdrożenia sprzecznej z dyrektywą metodologii obliczania do dnia 1 września 2017 r.

- Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań nie jest zapewniona, ponieważ terminy proceduralne i terminy na dokonanie transpozycji były nieodpowiednio krótkie.

- Naruszenie zasady pewności prawa ma miejsce z powodu nieakceptowalnych trudności w dokonaniu transpozycji.

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.U. 2009, L 140, s. 16).

² 1999/468/WE: Decyzja Rady z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. 1999, L 184, s. 23).