Sprawa T-451/04: Skarga na bezczynność wniesiona dnia 18 listopada 2004 r. przez Mediocurso - Estabelecimento de Ensino Particular, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2005.19.32/3
Akt nienormatywny(Sprawa T-451/04)
(2005/C 19/68)
(Język postępowania: portugalski)
(Dz.U.UE C z dnia 22 stycznia 2005 r.)
W dniu 18 listopada 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga na bezczynność Komisji Wspólnot Europejskich sporządzona przez Mediocurso - Estabelecimento de Ensino Particular, S.A. z siedzibą w Lizbonie (Portugalia), reprezentowaną przez C. Botelha Moniza i E. Maię Cadete, adwokatów, z adresem do doręczeń w Lizbonie.
Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie, że Komisja, wbrew postanowieniom art. 233 WE, nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 21 września 2000 r. (C-462/98 P Mediocurso przeciwko Komisji).
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca opiera swoje żądanie na domniemanej bezczynności Komisji, polegającej na zaniechaniu podjęcia środków niezbędnych do wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 21 września 2000 r. (C-462/98 P Mediocurso przeciwko Komisji).
Od czasu wydania wyroku upłynęło więcej niż pięćdziesiąt miesięcy, podczas których Komisja nie podjęła środków niezbędnych do jego wykonania, a w szczególności nie wydała decyzji dotyczącej przedstawionego przez skarżącą wniosku o wypłatę salda.
Pomimo wystosowania przez skarżącego pisma z dnia 19 lipca 2004 r., wzywającego Komisję do działania i wykonania powołanego wyżej wyroku Trybunału Sprawiedliwości, Komisja ograniczyła się do udzielenia odpowiedzi pismem z dnia 31 sierpnia 2004 r., iż jej służby przystąpią do przygotowania nowych decyzji w możliwie najkrótszym terminie. Skarżąca uznaje, że odpowiedź ta jest czynnością postępowania administracyjnego, a nie środkiem wykonania tego wyroku.
W związku z powyższym, Komisja dopuściła się bezprawnej bezczynności, w rozumieniu art. 232 WE, co Trybunał Sprawiedliwości może stwierdzić na podstawie zdania pierwszego tego artykułu.