Sprawa T-45/12: Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2012 r. - Zjednoczone Królestwo przeciwko EBC.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.98.24

Akt nienormatywny

Wersja od: 31 marca 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2012 r. - Zjednoczone Królestwo przeciwko EBC

(Sprawa T-45/12)

(2012/C 98/40)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 31 marca 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: K. Beal, barrister, i E. Jenkinson, pełnomocnik)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności oświadczenia o standardach, opublikowanego w dniu 18 listopada 2011 r. przez Europejski Bank Centralny, w zakresie, w jakim określono w nim politykę lokalizacyjną dla systemów rozliczeniowych z udziałem kontrpartnera centralnego [central counterparty clearing systems ("CCP")]; oraz

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący tego, że EBC nie miał kompetencji w zakresie opublikowania zakwestionowanego aktu albo w ogóle, albo ewentualnie bez ogłoszenia instrumentu legislacyjnego, takiego jak rozporządzenie, przyjętego przez Radę bądź ewentualnie przez sam Europejski Bank Centralny.

2) Zarzut drugi dotyczący tego, że zakwestionowany akt de jure albo de facto narzuci wymóg posiadania siedziby na systemy rozliczeniowe z udziałem kontrpartnera centralnego (CCP), które będą chciały przeprowadzać operacje rozliczeniowe lub rozrachunkowe w euro, a których codzienne obroty przekraczają pewien wolumen. Zakwestionowany akt narusza art. 48, 56 i 63 TFUE, wszystkie razem lub część z nich, ze względu na to, że:

– CCP z siedzibami w państwach członkowskich spoza obszaru euro, takich jak Wielka Brytania, będą zobowiązane do przeniesienia ich ośrodków administracyjnych i kontrolnych do państw członkowskich, które są członkami Eurosystemu. Będą one także zobowiązane do ukonstytuowania się ponownie jako osoby prawne według przepisów prawa wewnętrznego innego państwa członkowskiego;

– w razie gdy wspomniane CCP nie przeniosą siedziby tak, jak jest to wymagane, nie będą mieć dostępu do rynków finansowych w państwach członkowskich Eurosystemu na takich samych zasadach jak CCP z siedzibami na tym obszarze albo w ogóle;

– wspomniane CCP z siedzibami poza obszarem euro nie będą uprawnione do udogodnień oferowanych przez EBC lub krajowe banki centralne ("KBC") Eurosystemu na takich samych zasadach lub w ogóle;

– w rezultacie możliwość oferowania klientom w Unii przez wspomniane CCP usług rozliczeniowych lub rozrachunkowych w euro będzie ograniczona, a nawet całkowicie wykluczona.

3) Zarzut trzeci dotyczący tego, że zakwestionowany akt narusza art. 101 lub art. 102 TFUE w związku z art. 106 TFUE i art. 13 TUE, gdyż:

– faktycznie wymaga, by wszystkie operacje rozliczeniowe dokonywane w euro i przekraczające określony poziom były prowadzone przez CCP z siedzibami w państwach członkowskich obszaru euro;

– faktycznie poleca KBC z obszaru euro nie udostępniać rezerw waluty euro CCP z siedzibami w państwach członkowskich spoza obszaru euro, w razie gdy przekraczają one progi określone w decyzji.

4) Zarzut czwarty dotyczący tego, że wymaganie od CCP z siedzibami w państwach członkowskich spoza obszaru euro przyjęcia innej osobowości prawnej i zmiany siedziby stanowi bezpośrednią lub pośrednią dyskryminację ze względu na przynależność państwową. Narusza to także ogólną zasadę równości UE, gdyż CCP z siedzibami w różnych państwach członkowskich są różnie traktowane bez obiektywnego uzasadnienia.

5) Zarzut piąty dotyczący tego, że sporny akt narusza wszystkie lub część z następujących przepisów: art. II, XI, XVI i XVII Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS).

6) Zarzut szósty dotyczący tego, że - z zastrzeżeniem, iż nie spoczywa na nim ciężar wykazania, że brak jest uzasadnienia wynikającego z interesu publicznego dla takich ograniczeń (gdyż ciężar dowodu spoczywa na EBC, jeśli chce wykazać dopuszczalność odstępstwa) - Zjednoczone Królestwo twierdzi, że jakiekolwiek przedstawione przez EBC uzasadnienie oparte na interesie publicznym nie spełniłoby wymogu proporcjonalności, gdyż są dostępne mniej uciążliwe sposoby zapewnienia kontroli nad instytucjami finansowymi mającymi siedziby w Unii, ale poza obszarem euro.