Sprawa T-446/05: Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2005 r. - Amann & Sohne i Cousin Filterie przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2006.60.42/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-446/05)
(2006/C 60/81)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 11 marca 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Amann & Söhne GmbH & Co. KG (Bönnigheim, Niemcy) i Cousin Filterie S.A.S. (Wervicq, Francja) [Przedstawiciel(-e): A. Röhling i M. Dietrich, Rechtsanwälte]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej,
– ewentualnie, odpowiednie obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżącą,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące kwestionują decyzję Komisji C(2005) 3452 wersja ostateczna z dnia 14 września 2005 r. wydaną w sprawie 38.337 - PO/Garne (uzupełnioną przez decyzję pozwanej C[2005] 3765 z dnia 13 października 2005 r.). W zaskarżonej decyzji zostały na skarżące nałożone grzywny za naruszenie art. 81 WE i art. 53 Porozumienia o EOG.
Na poparcie swojej skargi skarżące przytaczają sześć zarzutów.
Po pierwsze, kwestionują one naruszenie art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 1/2003(1). W związku z tym podnoszą one, że Komisja błędnie założyła w art. 1 zaskarżonej decyzji, iż doszło do trzech odrębnych naruszeń art. 81 ust. 1 WE oraz art. 53 ust. 1 Porozumienia o EOG. W rzeczywistości, zdaniem skarżących, mamy tu do czynienia z jednym naruszeniem w rozumieniu art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2003. Dodatkowo pozwana błędnie określiła czas trwania naruszenia.
W zarzucie drugim skarżące podnoszą, że został naruszony art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17/1962(2) lub art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003. Ich zdaniem Komisja wymierzyła grzywnę przekraczającą 10 % całkowitego obrotu grupy Amman z naruszeniem powyższych przepisów.
Poza tym zaskarżona decyzja Komisji jest sprzeczna z zasadami równego traktowania i proporcjonalności.
Po czwarte, Amann & Söhne GmbH & Co. KG zarzuca Komisji, że błędnie zastosowała wytyczne w odniesieniu do przemysłowych nici do szycia poprzez błędne zróżnicowanie przy określeniu kwoty wyjściowej, poprzez błędne obliczenie czasu trwania naruszenia, jak również poprzez błędne nieuwzględnienie okoliczności łagodzących.
Zarzut piąty skarżących dotyczy błędnego zastosowania wytycznych w odniesieniu do przemysłu samochodowego. To naruszenie Komisji polega na błędnym obliczeniu kwoty podstawowej oraz nieuwzględnieniu okoliczności, że w rzeczywistości nigdy nie doszło do naruszenia.
Wreszcie skarżące podnoszą, że pozwana naruszyła w przypadku skarżących zasadę do bycia wysłuchanym w rozumieniu art. 27 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2003 oraz ich prawa do obrony w rozumieniu art. 27 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, str. 1).
(2) Rozporządzenie Rady EWG nr 17, pierwsze rozporządzenie wprowadzające w życie art. 85 i 86 Traktatu (Dz.U. nr 13 z 21.2.1962, str. 204).