Sprawa T-444/20: Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2020 r. - Société générale i in. / SRB.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.304.14

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 września 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2020 r. - Société générale i in. / SRB

(Sprawa T-444/20)

Język postępowania: francuski

(2020/C 304/16)

(Dz.U.UE C z dnia 14 września 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Société générale (Paryż, Francja), Crédit du Nord (Lille, Francja), SG Option Europe (Puteaux, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. Gosset-Grainville, M. Trabucchi i M. Dalon)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– zgodnie z art. 263 TFUE, stwierdzenie nieważności decyzji SRB/ES/2020/24 w sprawie obliczenia składek ex ante za 2020 r. na SRF w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących;

– zgodnie z art. 277 TFUE, stwierdzenie niemożności stosowania następujących przepisów rozporządzenia SRM, rozporządzenia wykonawczego i rozporządzenia delegowanego:

– art. 69 ust. 1 i 2, art. 70 ust. 1 oraz art. 70 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia SRM;

– art. 4 ust. 2, art. 6 i 7, a także załącznika I do rozporządzenia delegowanego;

– art. 4 rozporządzenia wykonawczego;

– obciążenie strony pozwanej wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia zasady równego traktowania w zakresie, w jakim przewidziane w rozporządzeniu SRM i w rozporządzeniu delegowanym metody obliczania składek ex ante na jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) nie odzwierciedlają rzeczywistego rozmiaru instytucji ani ich rzeczywistego ryzyka.

2. Zarzut drugi dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności polegającego na tym, że przewidziany w rozporządzeniu SRM mechanizm składek ex ante na SRF jest oparty na ocenie, która sztucznie zaostrza profil ryzyka dużych instytucji francuskich, takich jak skarżące, a w konsekwencji prowadzi do ustalenia kwoty składki, która jest nieproporcjonalnie wysoka w stosunku do rzeczywistego ryzyka ponoszonego przez te instytucje.

3. Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasady pewności prawa polegającego na tym, że określona w rozporządzeniu SRM, rozporządzeniu delegowanym i rozporządzeniu wykonawczym wysokość składek ex ante, po pierwsze, nie jest możliwa do wcześniejszego oszacowania w wystarczająco precyzyjny sposób, a po drugie, zależy nie tyle od sytuacji i profilu ryzyka instytucji jako takiej, ile od jej względnej sytuacji w stosunku do innych instytucji zobowiązanych do wnoszenia składki. Skarżące twierdzą wreszcie, że zadaniem Komisji nie powinno być określanie wskaźników ryzyka w rozporządzeniu delegowanym, ponieważ kryteria te są istotnym elementem strukturyzującym i determinującym w kontekście ustalania wysokości składki (art. 290 TFUE).

4. Zarzut czwarty dotyczy naruszenia zasady dobrej administracji w zakresie, w jakim w celu obliczenia zmiennej opartej na ryzyku SRB nie stosuje wszystkich kryteriów ryzyka przewidzianych w rozporządzeniu delegowanym. Skarżące twierdzą, że w zaskarżonej decyzji nie przedstawiono ponadto wystarczająco jasnych i kompletnych informacji, które umożliwiałyby im przeliczenie kwoty należnej składki, co skutkuje także naruszeniem art. 296 TFUE.