Sprawa T-438/12: Skarga wniesiona w dniu 5 października 2012 r. - Global Steel Wire przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.373.11/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 grudnia 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 października 2012 r. - Global Steel Wire przeciwko Komisji

(Sprawa T-438/12)

(2012/C 373/17)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 1 grudnia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Global Steel Wire, SA (Cerdanyola del Vallés, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci F. González Díaz i P. Herrero Prieto)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu Unii Europejskiej o:

– stwierdzenie na podstawie 264 TFUE nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 25 lipca 2012 r. w sprawie COMP/38.344 - Stal sprężająca;

– nakazanie Komisji aby, na podstawie art. 24 statutu Trybunału oraz art. 64 § 3 regulaminu przed Sądem, przedstawiła dokumenty, obliczenia i inne elementy stanu faktycznego lub prawnego, na podstawie których oparła się ona uwzględniając wnioski o stwierdzenie braku zdolności płatniczej przedstawione przez Proderac, CB, ITAS, OriMartin, Siderúrgica Latina Martin oraz uwzględniając wniosek o obniżenie kwoty grzywny nałożonej na ArcelorMittal;

– w każdym razie, obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga została skierowana przeciwko decyzji Komisji, w której instytucja ta nie uwzględniła złożonego do niej przez skarżącą wniosku o stwierdzenie braku zdolności płatniczej lub odroczenie płatności z wyłączeniem obowiązku ustanowienia gwarancji bankowej.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczy błędów faktycznych i naruszeń prawa, jakich dopuściła się Komisja oceniając zdolność płatniczą skarżącej do zapłaty grzywny.

2) Zarzut drugi dotyczy błędów faktycznych i naruszeń prawa, jakich dopuściła się Komisja oceniając zdolność płatniczą udziałowców skarżącej.

3) Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasady niedyskryminacji ze względu na to, że Komisja, uznając, iż inne przedsiębiorstwa z tego sektora znajdują się w sytuacji braku zdolności płatniczej, obniżyła kwoty nałożonych na nie grzywien albo zniosła obowiązek ustanowienia gwarancji.

4) Zarzut czwarty dotyczy naruszenia prawa do obrony:

– w pierwszej kolejności Komisja nie dała skarżącej możliwości przedstawienia jej stanowiska;

– w drugiej kolejności Komisja naruszyła reguły konkurencji nie uwzględniając zasady kolegialności;

– wreszcie, Komisja naruszyła obowiązek uzasadnienia.