Sprawa T-437/14: Skarga wniesiona w dniu 16 czerwca 2014 r. - Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.282.43

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 sierpnia 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 16 czerwca 2014 r. - Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji

(Sprawa T-437/14)

(2014/C 282/57)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 25 sierpnia 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: V. Wakefield, Barrister, i M. Holt, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- usunięcie dziewięciu pozycji (a mianowicie pozycji ósmej, dziewiątej i dziesiątej na stronie 51 oraz pozycji od pierwszej do szóstej na stronie 52) z załącznika do decyzji wykonawczej Komisji z dnia 4 kwietnia 2014 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowanej jako dokument C(2014) 2008) (Dz.U. L 104, s. 43);

- obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez Zjednoczone Królestwo.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty, z których wszystkie dotyczą dokonanej przez Komisję wykładni ósmego wymogu podstawowego w zakresie zarządzania ("SMR 8") zawartego w rozporządzeniu Rad (WE) nr 1782/ 2003 ¹ , w rozporządzeniu Rady (WE) nr 73/2009 ² i w rozporządzeniu Rady (WE) nr 21/2004 ³ .

1. Zarzut pierwszy, w którym strona skarżąca podnosi, że Komisja dokonała błędnej wykładni SMR 8. W uzasadnieniu tego zarzutu przedstawiono trzy główne argumenty, w myśl których:

- należy zapewnić skuteczność decyzji legislacyjnej o wyłączeniu z SMR 8 art. 6, 7 i 8;

- włączenie art. 4 i 5 do SMR 8 wskazuje, że art. 3 jest niewystarczający do tego, aby uznać, że każdy z jego "elementów" stanowi obowiązek wzajemnej zgodności; oraz

- decyzja prawodawcy UE, by art. 5 i 5 traktować odmiennie od art. 6, 7 i 8 jest logiczna pod względem celowościowym.

2. Zarzut drugi, w którym strona skarżąca twierdzi, że dokonując wykładni SMR 8 Komisja naruszyła zasadę pewności prawa, która oddziałuje ze szczególną siłą w sytuacji, w której dany środek wywiera konsekwencje finansowe lub skutkuje nałożeniem kary i która wymaga, aby wszelkie wątpliwości były rozstrzygane na korzyść rolnika.

3. Zarzut trzeci, w którym strona skarżąca utrzymuje, że dokonując wykładni SMR 8 Komisja naruszyła zasady niedyskryminacji i równego traktowania, które wymagają, aby rolnik, który nie spełnił warunków określonych w niewymienionym w SMR 8 artykule rozporządzenia 21/2004 nie był traktowany tak samo jak rolnik, który nie spełnił warunków określonych w wymienionym w SMR 8 artykule rozporządzenia nr 21/2004.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/ 1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U. L 270, s.1)

² Rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 270, s. 1)

³ Rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17 grudnia 2003 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i dyrektywy 92/102/EWG i 64/432/EWG (Dz.U. L 5, s. 8)