Sprawa T-436/18: Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2018 r. - Prigent / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.352.37

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 października 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2018 r. - Prigent / Komisja

(Sprawa T-436/18)

Język postępowania: francuski

(2018/C 352/44)

(Dz.U.UE C z dnia 1 października 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Claude Prigent (Caudan, Francja) (przedstawiciel: adwokat A. Bove)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- uznanie niniejszej skargi o stwierdzenie nieważności za dopuszczalną;

- co do istoty uznanie skargi za zasadną;

- w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 23 maja 2018 r. na podstawie zasady solidarności narodowej zdefiniowanej przez TSUE (ogólna zasada prawa) lub na podstawie art. 9 traktatu o Unii Europejskiej;

- przekazanie sprawy właściwemu organowi;

- nakazanie spełnienia wszelkich obowiązków wymaganych przez prawo w tym zakresie;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania; oraz

- zastrzeżenie na rzecz skarżącej wszelkich innych praw, uprawnień i środków.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady solidarności narodowej zdefiniowanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), która jest zasadą ogólną prawa. W tym zakresie skarżący podnosi, że TSUE twierdzi, iż system przeznaczony dla określonej kategorii ludności lub pracowników nie jest systemem ustawowym, lecz systemem zawodowym. Twierdzi, że w niniejszym przypadku - ze względu na dyskryminację, jaka jego zdaniem istnieje pomiędzy osobami prowadzącymi działalność na własny rachunek zmuszonymi do przynależności do systemu zabezpieczenia społecznego pracowników prowadzących działalność na własny rachunek (zwanego dalej "RSI"), nawet w przypadku zerowych obrotów lub deficytu, a innymi jednoosobowymi przedsiębiorstwami, pracownikami, a także urzędnikami - wyraźnie nie chodzi o system ustawowy.

Poza tym skarżący twierdzi, że zasada solidarności, na której zdaniem państwa francuskiego oparty jest RSI jako ustawowy system zabezpieczenia społecznego, została w niniejszej sprawie naruszona przez RSI, ponieważ skarżący jest wzywany do zapłaty minimalnych i ryczałtowych składek, nawet gdy osiąga niski przychód. Poza tym może on zostać całkowicie pozbawiony świadczeń chorobowych lub emerytalnych w przypadku zapłaty składek w niewystarczającej wysokości lub w przypadku zwykłego opóźnienia w zapłacie, co nie ma miejsca w przypadku innych pracowników francuskich należących do innego systemu zabezpieczenia społecznego.

2. Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 9 traktatu o Unii Europejskiej, ustanawiającego zasadę równości pomiędzy wszystkimi obywatelami Unii, w zakresie, w jakim nie jest możliwe obliczenie wysokości składek RSI w sposób niekorzystny dla osób prowadzących działalność na własny rachunek, takich jak skarżący, w stosunku do innych pracowników francuskich. W konsekwencji Komisja, poprzez umorzenie postępowania w sprawie wniesionej przez skarżącego skargi, naruszyła zasadę solidarności narodowej, zdefiniowaną przez TSUE jako zasadę ogólną prawa, oraz art. 9 traktatu o Unii Europejskiej, co powinno prowadzić do stwierdzenia nieważności wydanej przez nią decyzji.