Sprawa T-429/11: Skarga wniesiona w dniu 4 sierpnia 2011 r. - Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA przeciwko Komisji Europejskiej.
Dz.U.UE.C.2011.282.46/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-429/11)
(2011/C 282/85)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 24 września 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA (Bilbao, Hiszpania) (przedstawiciele: J. Ruiz Calzado, adwokat, M. Núñez-Müller, Rechtsanwalt, i J. Domínguez Pérez, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 decyzji;
– pomocniczo, o stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 4 i 5 decyzji;
– pomocniczo, o stwierdzenie nieważności art. 4 decyzji, lub o odpowiednia zmianę jej zakresu, i
– o obciążenie Komisji wszystkimi kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga jest skierowana przeciwko art. 1 ust. 1 decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię (zwanej dalej "decyzją").
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.
1) Zarzut pierwszy oparty jest na naruszeniu art. 107 i 108 TFUE poprzez stwierdzenie, że art. 12 ust. 5 Texto Refundido de la Ley del Impuesto sobre Sociedades español (ujednoliconego tekstu ustawy o hiszpańskim podatku dochodowym od osób prawnych, zwanego dalej "TRLIS"), stanowi pomoc państwa, w zakresie, w jakim pozwala na amortyzację podatkowa finansowej wartości firmy w związku nabyciem udziałów w spółkach mających siedzibę poza Wspólnotą.
2) Drugi zarzut opiera się na naruszeniu prawa i przepisów proceduralnych poprzez przyjęcie, że dla stwierdzenia, iż dany środek stanowi pomoc państwa, która powinna być zakazana w całości, wystarcza, że jego stosowanie prowadzi do określonych sytuacji, które stanowią pomoc.
3) Trzeci zarzut opiera się na naruszeniu zasady proporcjonalności poprzez przyjęcie decyzji, zgodnie z którą: i) środek jest w całości bezprawną pomocą, nawet w odniesieniu do krajów takich jak Chiny lub Indie i inne kraje, w odniesieniu do których można wykazać istnienie przeszkód wyraźnych prawnych w transgranicznym łączeniu spółek, oraz ii) środek stanowi pomoc prawną całkowicie sprzeczną z prawem, nawet wówczas gdy zezwala on na amortyzację wartości finansowej firmy w związku z nabyciem udziałów większościowych w zagranicznych spółkach z siedzibą poza terytorium Unii.
4) Czwarty motyw opiera się na naruszeniu zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i równego traktowania, ponieważ Komisja odeszła od wytycznych do Komunikatu o podatkach bezpośrednich i od swojej praktyki administracyjnej.
5) Zarzut piąty oparty na naruszeniu zasady dobrej administracji ponieważ Komisja nie zbadała zakresu praktycznych przeszkód pozawspólnotowego połączenia handlowego.
6) Szósty zarzut oparty na naruszeniu prawa i błędach w ocenie zakresu uzasadnionych oczekiwań przyjętej w decyzji.
– Siódmy motyw oparty na niewystarczającym uzasadnieniu decyzji.