Sprawa T-425/11: Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2011 r. - Republika Grecka przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.282.45

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 września 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2011 r. - Republika Grecka przeciwko Komisji

(Sprawa T-425/11)

(2011/C 282/83)

Język postępowania: grecki

(Dz.U.UE C z dnia 24 września 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: P. Mylonopoulos i K. Boskovits)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji,

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2011) 3504 z dnia 24 maja 2011 r., dotyczącej pomocy państwa na rzecz określonych kasyn greckich [pomoc państwa C 16/2010 (ex NN 22/2010, ex CP 318/2009)]

Na poparcie skargi jako powody nieważności skarżąca podnosi następujące zarzuty:

1) Zarzut pierwszy: Błędna wykładania art. 107 ust. 1 TFUE, dotyczącego pomocy państwa.

Skarżąca w szczególności wskazuje, że strona pozwana błędnie twierdzi, że stosowanie niższej opłaty za bilet w niektórych kasynach zapewnia im korzyść poprzez ograniczenie przychodów publicznych. Ponadto prawna i faktyczna sytuacja domniemanych beneficjentów pomocy nie jest podobna do sytuacji innych kasyn działających w Grecji, brak jest wpływu na wewnątrzwspólnotową wymianę handlową ani konkurencja na rynku wewnętrznym nie jest zakłócona.

2) Zarzut drugi: Niewłaściwe, niewystarczające i wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie dotyczące udzielonej pomocy państwa

Skarżąca podnosi w szczególności, że uzasadnienie jest wewnętrznie sprzeczne, ponieważ przyznając, że stosowanie niższej opłaty za bilet może zwiększyć liczbę klientów w odnośnych kasynach, podczas gdy jednocześnie uzasadnienie to kwestionuje wzrost przychodów skarbu państwa spowodowany tym zwiększeniem liczby klientów. Oprócz tego uzasadnienie jest niewystarczające, jeśli chodzi o wykazanie korzyści i stwierdzenie wpływu na wewnątrzwspólnotową wymianę handlową oraz jest w sposób oczywisty błędne, jeśli chodzi o wykazanie wybiórczego charakteru środka.

3) Zarzut trzeci: Odzyskanie pomocy narusza art. 14 rozporządzenia Rady nr 659/99/WE⁽¹⁾.

Skarżąca w szczególności twierdzi, że pomocy nie żąda się od rzeczywistych beneficjentów, to znaczy od klientów kasyn stosujących niższą cenę biletu. Ponadto odzyskanie jest niezgodne z ogólną zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań ze względu na wcześniejsze orzecznictwo Symvoulio tis Epikrateias (greckiej rady państwa) i postępowanie skarżącej oraz z ogólną zasadą proporcjonalności, ponieważ nakłada nieproporcjonalne i nieuzasadnione obciążenie na domniemanych beneficjentów pomocy i wzmacnia konkurencyjną pozycję kasyn stosujących cenę biletu w wysokości 12 EUR.

4) Zarzut czwarty: Pozwana błędnie obliczyła kwoty, które mają zostać odzyskane.

Skarżąca twierdzi, że pozwana nie mogła dokładnie obliczyć wartości domniemanej korzyści uzyskanej przez beneficjentów pomocy i nie uwzględniła wpływu na popyt, jaki miało lub mogło mieć zastosowanie niższej ceny biletu.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U L 83 s. 1)