Sprawa T-422/18: Skarga wniesiona w dniu 6 lipca 2018 r. - RATP / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.364.14/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 8 października 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 6 lipca 2018 r. - RATP / Komisja
(Sprawa T-422/18)

Język postępowania: francuski

(2018/C 364/15)

(Dz.U.UE C z dnia 8 października 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Régie autonome des transports parisiens (RATP) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: E. Morgan de Rivery, P. Delelis i C. Lavin, avocats)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

-
Stwierdzenie, na podstawie art. 263 TFUE, nieważności decyzji Komisji z dnia 5 marca 2018 r. o udzieleniu dostępu do dokumentów objętych wnioskiem o udzielenie dostępu do dokumentów o sygnaturze GestDem 2017/7530, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji; oraz
-
w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami postępowania w całości.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.
Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia przez Komisję art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43) oraz art. 5 ust. 3 lit. b) i art. 5 ust. 6 sekcji dotyczącej przepisów wykonawczych do rozporządzenia nr 1049/2001 kodeksu dobrego postępowania Komisji załączonego do jej regulaminu wewnętrznego [C(2000) 3614 (Dz.U. 2000, L 308, s. 26)], w zakresie w jakim Komisja nie miała żadnych uprawnień do przekazywania spornych dokumentów bez uprzedniego poinformowania strony skarżącej.
2.
Zarzut drugi, dotyczący naruszenia przez Komisję zasady dobrej administracji ustanowionej art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych, ciążącego na niej obowiązku należytej staranności, w znaczeniu nadanym przez stosowne orzecznictwo oraz naruszenia tym samym celu rozporządzenia nr 1049/2001, którym jest zgodnie z brzmieniem jego art. 1 lit. c) "promowanie dobrych praktyk administracyjnych w odniesieniu do dostępu do dokumentów".
3.
Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia przez Komisję art. 4 ust. 2 tiret pierwsze, drugie i trzecie rozporządzenia nr 1049/ 2001, w zakresie w jakim odmówiła ona zastosowania wyjątków, na które mogła powołać się strona skarżąca. Zarzut ten dzieli się na trzy części:
-
część pierwsza, dotycząca naruszania przez Komisję art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001, w zakresie w jakim celowo odmówiła ona zastosowania ogólnego domniemanie poufności znajdującego zastosowanie do dokumentów;
-
część druga, dotycząca naruszania przez Komisję art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001, w zakresie w jakim celowo odmówiła ona uwzględnienia ingerencji w postępowania sądowe, o skuteczności których zdecydowało przekazanie dokumentów;
-
część trzecia, dotycząca naruszania przez Komisję art. 4 ust. ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia nr 1049/2001oraz art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka, art. 7 Karty praw podstawowych oraz art. 339 TFUE, w zakresie w jakim nie uwzględniła ona interesów handlowych, finansowych i strategicznych strony skarżącej.
4.
Zarzut czwarty, dotyczący naruszania przez Komisję art. 4 ust. 1 lit. b) oraz art. 8 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U.2001, L 8, s. 1), w zakresie w jakim odmówiła ona utajnienia tożsamości osoby fizycznej, będącej autorem dokumentów, będących przedmiotem sporu.
5.
Zarzut piąty, dotyczący naruszania przez Komisję obowiązku uzasadnienia, który spoczywa na niej na mocy art. 296 TFUE, w zakresie w jakim nie poinformowała ona strony skarżącej w żaden sposób - ani przed, ani po dokonaniu wysyłki dokumentów - o przyczynach, które uzasadniały jej zamiar wysłania wymienionych dokumentów.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.